चौपाई
ଯହ ରହସ୍ଯ କାହୂ ନହିଂ ଜାନା| ଦିନ ମନି ଚଲେ କରତ ଗୁନଗାନା||
ଦେଖି ମହୋତ୍ସବ ସୁର ମୁନି ନାଗା| ଚଲେ ଭବନ ବରନତ ନିଜ ଭାଗା||
ଔରଉ ଏକ କହଉନିଜ ଚୋରୀ| ସୁନୁ ଗିରିଜା ଅତି ଦୃଢ଼ ମତି ତୋରୀ||
କାକ ଭୁସୁଂଡି ସଂଗ ହମ ଦୋଊ| ମନୁଜରୂପ ଜାନଇ ନହିଂ କୋଊ||
ପରମାନଂଦ ପ୍ରେମସୁଖ ଫୂଲେ| ବୀଥିନ୍ହ ଫିରହିଂ ମଗନ ମନ ଭୂଲେ||
ଯହ ସୁଭ ଚରିତ ଜାନ ପୈ ସୋଈ| କୃପା ରାମ କୈ ଜାପର ହୋଈ||
ତେହି ଅବସର ଜୋ ଜେହି ବିଧି ଆବା| ଦୀନ୍ହ ଭୂପ ଜୋ ଜେହି ମନ ଭାବା||
ଗଜ ରଥ ତୁରଗ ହେମ ଗୋ ହୀରା| ଦୀନ୍ହେ ନୃପ ନାନାବିଧି ଚୀରା||
दोहा/सोरठा
ମନ ସଂତୋଷେ ସବନ୍ହି କେ ଜହତହଦେହି ଅସୀସ|
ସକଲ ତନଯ ଚିର ଜୀବହୁତୁଲସିଦାସ କେ ଈସ||196||