चौपाई
ମିଲେ ଜନକୁ ଦସରଥୁ ଅତି ପ୍ରୀତୀଂ| କରି ବୈଦିକ ଲୌକିକ ସବ ରୀତୀଂ||
ମିଲତ ମହା ଦୋଉ ରାଜ ବିରାଜେ| ଉପମା ଖୋଜି ଖୋଜି କବି ଲାଜେ||
ଲହୀ ନ କତହୁହାରି ହିଯମାନୀ| ଇନ୍ହ ସମ ଏଇ ଉପମା ଉର ଆନୀ||
ସାମଧ ଦେଖି ଦେବ ଅନୁରାଗେ| ସୁମନ ବରଷି ଜସୁ ଗାବନ ଲାଗେ||
ଜଗୁ ବିରଂଚି ଉପଜାବା ଜବ ତେଂ| ଦେଖେ ସୁନେ ବ୍ଯାହ ବହୁ ତବ ତେଂ||
ସକଲ ଭାି ସମ ସାଜୁ ସମାଜୂ| ସମ ସମଧୀ ଦେଖେ ହମ ଆଜୂ||
ଦେବ ଗିରା ସୁନି ସୁଂଦର ସାୀ| ପ୍ରୀତି ଅଲୌକିକ ଦୁହୁ ଦିସି ମାଚୀ||
ଦେତ ପାଡ଼େ ଅରଘୁ ସୁହାଏ| ସାଦର ଜନକୁ ମଂଡପହିଂ ଲ୍ଯାଏ||
छंद
ମଂଡପୁ ବିଲୋକି ବିଚୀତ୍ର ରଚନାରୁଚିରତାମୁନି ମନ ହରେ||
ନିଜ ପାନି ଜନକ ସୁଜାନ ସବ କହୁଆନି ସିଂଘାସନ ଧରେ||
କୁଲ ଇଷ୍ଟ ସରିସ ବସିଷ୍ଟ ପୂଜେ ବିନଯ କରି ଆସିଷ ଲହୀ|
କୌସିକହି ପୂଜତ ପରମ ପ୍ରୀତି କି ରୀତି ତୌ ନ ପରୈ କହୀ||
दोहा/सोरठा
ବାମଦେବ ଆଦିକ ରିଷଯ ପୂଜେ ମୁଦିତ ମହୀସ|
ଦିଏ ଦିବ୍ଯ ଆସନ ସବହି ସବ ସନ ଲହୀ ଅସୀସ||320||