चौपाई
ଦେଖି ରାମ ଛବି ଅତି ଅନୁରାଗୀଂ| ପ୍ରେମବିବସ ପୁନି ପୁନି ପଦ ଲାଗୀଂ||
ରହୀ ନ ଲାଜ ପ୍ରୀତି ଉର ଛାଈ| ସହଜ ସନେହୁ ବରନି କିମି ଜାଈ||
ଭାଇନ୍ହ ସହିତ ଉବଟି ଅନ୍ହବାଏ| ଛରସ ଅସନ ଅତି ହେତୁ ଜେବା||
ବୋଲେ ରାମୁ ସୁଅବସରୁ ଜାନୀ| ସୀଲ ସନେହ ସକୁଚମଯ ବାନୀ||
ରାଉ ଅବଧପୁର ଚହତ ସିଧାଏ| ବିଦା ହୋନ ହମ ଇହାପଠାଏ||
ମାତୁ ମୁଦିତ ମନ ଆଯସୁ ଦେହୂ| ବାଲକ ଜାନି କରବ ନିତ ନେହୂ||
ସୁନତ ବଚନ ବିଲଖେଉ ରନିବାସୂ| ବୋଲି ନ ସକହିଂ ପ୍ରେମବସ ସାସୂ||
ହୃଦଯଲଗାଇ କୁଅି ସବ ଲୀନ୍ହୀ| ପତିନ୍ହ ସୌଂପି ବିନତୀ ଅତି କୀନ୍ହୀ||
छंद
କରି ବିନଯ ସିଯ ରାମହି ସମରପୀ ଜୋରି କର ପୁନି ପୁନି କହୈ|
ବଲି ଜା ତାତ ସୁଜାନ ତୁମ୍ହ କହୁବିଦିତ ଗତି ସବ କୀ ଅହୈ||
ପରିବାର ପୁରଜନ ମୋହି ରାଜହି ପ୍ରାନପ୍ରିଯ ସିଯ ଜାନିବୀ|
ତୁଲସୀସ ସୀଲୁ ସନେହୁ ଲଖି ନିଜ କିଂକରୀ କରି ମାନିବୀ||
दोहा/सोरठा
ତୁମ୍ହ ପରିପୂରନ କାମ ଜାନ ସିରୋମନି ଭାବପ୍ରିଯ|
ଜନ ଗୁନ ଗାହକ ରାମ ଦୋଷ ଦଲନ କରୁନାଯତନ||336||