चौपाई
କପଟୀ କାଯର କୁମତି କୁଜାତୀ| ଲୋକ ବେଦ ବାହେର ସବ ଭାୀ||
ରାମ କୀନ୍ହ ଆପନ ଜବହୀ ତେଂ| ଭଯଉଭୁବନ ଭୂଷନ ତବହୀ ତେଂ||
ଦେଖି ପ୍ରୀତି ସୁନି ବିନଯ ସୁହାଈ| ମିଲେଉ ବହୋରି ଭରତ ଲଘୁ ଭାଈ||
କହି ନିଷାଦ ନିଜ ନାମ ସୁବାନୀଂ| ସାଦର ସକଲ ଜୋହାରୀଂ ରାନୀଂ||
ଜାନି ଲଖନ ସମ ଦେହିଂ ଅସୀସା| ଜିଅହୁ ସୁଖୀ ସଯ ଲାଖ ବରୀସା||
ନିରଖି ନିଷାଦୁ ନଗର ନର ନାରୀ| ଭଏ ସୁଖୀ ଜନୁ ଲଖନୁ ନିହାରୀ||
କହହିଂ ଲହେଉ ଏହିଂ ଜୀବନ ଲାହୂ| ଭେଂଟେଉ ରାମଭଦ୍ର ଭରି ବାହୂ||
ସୁନି ନିଷାଦୁ ନିଜ ଭାଗ ବଡ଼ାଈ| ପ୍ରମୁଦିତ ମନ ଲଇ ଚଲେଉ ଲେବାଈ||
दोहा/सोरठा
ସନକାରେ ସେବକ ସକଲ ଚଲେ ସ୍ବାମି ରୁଖ ପାଇ|
ଘର ତରୁ ତର ସର ବାଗ ବନ ବାସ ବନାଏନ୍ହି ଜାଇ||196||