चौपाई
ਕੁਪਥ ਮਾਗ ਰੁਜ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਰੋਗੀ। ਬੈਦ ਨ ਦੇਇ ਸੁਨਹੁ ਮੁਨਿ ਜੋਗੀ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਹਿਤ ਤੁਮ੍ਹਾਰ ਮੈਂ ਠਯਊ। ਕਹਿ ਅਸ ਅਂਤਰਹਿਤ ਪ੍ਰਭੁ ਭਯਊ।।
ਮਾਯਾ ਬਿਬਸ ਭਏ ਮੁਨਿ ਮੂਢ਼ਾ। ਸਮੁਝੀ ਨਹਿਂ ਹਰਿ ਗਿਰਾ ਨਿਗੂਢ਼ਾ।।
ਗਵਨੇ ਤੁਰਤ ਤਹਾਰਿਸ਼ਿਰਾਈ। ਜਹਾਸ੍ਵਯਂਬਰ ਭੂਮਿ ਬਨਾਈ।।
ਨਿਜ ਨਿਜ ਆਸਨ ਬੈਠੇ ਰਾਜਾ। ਬਹੁ ਬਨਾਵ ਕਰਿ ਸਹਿਤ ਸਮਾਜਾ।।
ਮੁਨਿ ਮਨ ਹਰਸ਼ ਰੂਪ ਅਤਿ ਮੋਰੇਂ। ਮੋਹਿ ਤਜਿ ਆਨਹਿ ਬਾਰਿਹਿ ਨ ਭੋਰੇਂ।।
ਮੁਨਿ ਹਿਤ ਕਾਰਨ ਕਰਿਪਾਨਿਧਾਨਾ। ਦੀਨ੍ਹ ਕੁਰੂਪ ਨ ਜਾਇ ਬਖਾਨਾ।।
ਸੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਲਖਿ ਕਾਹੁਨ ਪਾਵਾ। ਨਾਰਦ ਜਾਨਿ ਸਬਹਿਂ ਸਿਰ ਨਾਵਾ।।

दोहा/सोरठा
ਰਹੇ ਤਹਾਦੁਇ ਰੁਦ੍ਰ ਗਨ ਤੇ ਜਾਨਹਿਂ ਸਬ ਭੇਉ।
ਬਿਪ੍ਰਬੇਸ਼ ਦੇਖਤ ਫਿਰਹਿਂ ਪਰਮ ਕੌਤੁਕੀ ਤੇਉ।।133।।