चौपाई
ਚਾਰਿ ਸਿਂਘਾਸਨ ਸਹਜ ਸੁਹਾਏ। ਜਨੁ ਮਨੋਜ ਨਿਜ ਹਾਥ ਬਨਾਏ।।
ਤਿਨ੍ਹ ਪਰ ਕੁਅਿ ਕੁਅ ਬੈਠਾਰੇ। ਸਾਦਰ ਪਾਯ ਪੁਨਿਤ ਪਖਾਰੇ।।
ਧੂਪ ਦੀਪ ਨੈਬੇਦ ਬੇਦ ਬਿਧਿ। ਪੂਜੇ ਬਰ ਦੁਲਹਿਨਿ ਮਂਗਲਨਿਧਿ।।
ਬਾਰਹਿਂ ਬਾਰ ਆਰਤੀ ਕਰਹੀਂ। ਬ੍ਯਜਨ ਚਾਰੁ ਚਾਮਰ ਸਿਰ ਢਰਹੀਂ।।
ਬਸ੍ਤੁ ਅਨੇਕ ਨਿਛਾਵਰ ਹੋਹੀਂ। ਭਰੀਂ ਪ੍ਰਮੋਦ ਮਾਤੁ ਸਬ ਸੋਹੀਂ।।
ਪਾਵਾ ਪਰਮ ਤਤ੍ਵ ਜਨੁ ਜੋਗੀਂ। ਅਮਰਿਤ ਲਹੇਉ ਜਨੁ ਸਂਤਤ ਰੋਗੀਂ।।
ਜਨਮ ਰਂਕ ਜਨੁ ਪਾਰਸ ਪਾਵਾ। ਅਂਧਹਿ ਲੋਚਨ ਲਾਭੁ ਸੁਹਾਵਾ।।
ਮੂਕ ਬਦਨ ਜਨੁ ਸਾਰਦ ਛਾਈ। ਮਾਨਹੁਸਮਰ ਸੂਰ ਜਯ ਪਾਈ।।

दोहा/सोरठा
ਏਹਿ ਸੁਖ ਤੇ ਸਤ ਕੋਟਿ ਗੁਨ ਪਾਵਹਿਂ ਮਾਤੁ ਅਨਂਦੁ।।
ਭਾਇਨ੍ਹ ਸਹਿਤ ਬਿਆਹਿ ਘਰ ਆਏ ਰਘੁਕੁਲਚਂਦੁ।।350ਕ।।
ਲੋਕ ਰੀਤ ਜਨਨੀ ਕਰਹਿਂ ਬਰ ਦੁਲਹਿਨਿ ਸਕੁਚਾਹਿਂ।
ਮੋਦੁ ਬਿਨੋਦੁ ਬਿਲੋਕਿ ਬਡ਼ ਰਾਮੁ ਮਨਹਿਂ ਮੁਸਕਾਹਿਂ।।350ਖ।।