चौपाई
ଦେଖି ରୂପ ମୁନି ବିରତି ବିସାରୀ| ବଡ଼ୀ ବାର ଲଗି ରହେ ନିହାରୀ||
ଲଚ୍ଛନ ତାସୁ ବିଲୋକି ଭୁଲାନେ| ହୃଦଯହରଷ ନହିଂ ପ୍ରଗଟ ବଖାନେ||
ଜୋ ଏହି ବରଇ ଅମର ସୋଇ ହୋଈ| ସମରଭୂମି ତେହି ଜୀତ ନ କୋଈ||
ସେବହିଂ ସକଲ ଚରାଚର ତାହୀ| ବରଇ ସୀଲନିଧି କନ୍ଯା ଜାହୀ||
ଲଚ୍ଛନ ସବ ବିଚାରି ଉର ରାଖେ| କଛୁକ ବନାଇ ଭୂପ ସନ ଭାଷେ||
ସୁତା ସୁଲଚ୍ଛନ କହି ନୃପ ପାହୀଂ| ନାରଦ ଚଲେ ସୋଚ ମନ ମାହୀଂ||
କରୌଂ ଜାଇ ସୋଇ ଜତନ ବିଚାରୀ| ଜେହି ପ୍ରକାର ମୋହି ବରୈ କୁମାରୀ||
ଜପ ତପ କଛୁ ନ ହୋଇ ତେହି କାଲା| ହେ ବିଧି ମିଲଇ କବନ ବିଧି ବାଲା||

चौपाई
ନାରଦ କହେଉ ସହିତ ଅଭିମାନା| କୃପା ତୁମ୍ହାରି ସକଲ ଭଗବାନା||
କରୁନାନିଧି ମନ ଦୀଖ ବିଚାରୀ| ଉର ଅଂକୁରେଉ ଗରବ ତରୁ ଭାରୀ||
ବେଗି ସୋ ମୈ ଡାରିହଉଉଖାରୀ| ପନ ହମାର ସେବକ ହିତକାରୀ||
ମୁନି କର ହିତ ମମ କୌତୁକ ହୋଈ| ଅବସି ଉପାଯ କରବି ମୈ ସୋଈ||
ତବ ନାରଦ ହରି ପଦ ସିର ନାଈ| ଚଲେ ହୃଦଯଅହମିତି ଅଧିକାଈ||
ଶ୍ରୀପତି ନିଜ ମାଯା ତବ ପ୍ରେରୀ| ସୁନହୁ କଠିନ କରନୀ ତେହି କେରୀ||
ସୁନୁ ମୁନି ମୋହ ହୋଇ ମନ ତାକେଂ| ଗ୍ଯାନ ବିରାଗ ହୃଦଯ ନହିଂ ଜାକେ||
ବ୍ରହ୍ମଚରଜ ବ୍ରତ ରତ ମତିଧୀରା| ତୁମ୍ହହି କି କରଇ ମନୋଭବ ପୀରା||

चौपाई
ଭଯଉ ନ ନାରଦ ମନ କଛୁ ରୋଷା| କହି ପ୍ରିଯ ବଚନ କାମ ପରିତୋଷା||
ନାଇ ଚରନ ସିରୁ ଆଯସୁ ପାଈ| ଗଯଉ ମଦନ ତବ ସହିତ ସହାଈ||
ମୁନି ସୁସୀଲତା ଆପନି କରନୀ| ସୁରପତି ସଭାଜାଇ ସବ ବରନୀ||
ତବ ନାରଦ ଗବନେ ସିବ ପାହୀଂ| ଜିତା କାମ ଅହମିତି ମନ ମାହୀଂ||
ମାର ଚରିତ ସଂକରହିଂ ସୁନାଏ| ଅତିପ୍ରିଯ ଜାନି ମହେସ ସିଖାଏ||
ବାର ବାର ବିନବଉମୁନି ତୋହୀଂ| ଜିମି ଯହ କଥା ସୁନାଯହୁ ମୋହୀଂ||
ତିମି ଜନି ହରିହି ସୁନାବହୁ କବହୂ ଚଲେହୁପ୍ରସଂଗ ଦୁରାଏଡୁ ତବହୂ|

दोहा/सोरठा
ସଂଭୁ ଦୀନ୍ହ ଉପଦେସ ହିତ ନହିଂ ନାରଦହି ସୋହାନ|
ଭାରଦ୍ବାଜ କୌତୁକ ସୁନହୁ ହରି ଇଚ୍ଛା ବଲବାନ||127||

चौपाई
ହିମଗିରି ଗୁହା ଏକ ଅତି ପାବନି| ବହ ସମୀପ ସୁରସରୀ ସୁହାବନି||
ଆଶ୍ରମ ପରମ ପୁନୀତ ସୁହାବା| ଦେଖି ଦେବରିଷି ମନ ଅତି ଭାବା||
ନିରଖି ସୈଲ ସରି ବିପିନ ବିଭାଗା| ଭଯଉ ରମାପତି ପଦ ଅନୁରାଗା||
ସୁମିରତ ହରିହି ଶ୍ରାପ ଗତି ବାଧୀ| ସହଜ ବିମଲ ମନ ଲାଗି ସମାଧୀ||
ମୁନି ଗତି ଦେଖି ସୁରେସ ଡେରାନା| କାମହି ବୋଲି କୀନ୍ହ ସମାନା||
ସହିତ ସହାଯ ଜାହୁ ମମ ହେତୂ| ଚକେଉ ହରଷି ହିଯଜଲଚରକେତୂ||
ସୁନାସୀର ମନ ମହୁଅସି ତ୍ରାସା| ଚହତ ଦେବରିଷି ମମ ପୁର ବାସା||
ଜେ କାମୀ ଲୋଲୁପ ଜଗ ମାହୀଂ| କୁଟିଲ କାକ ଇବ ସବହି ଡେରାହୀଂ||

चौपाई
ମୁକୁତ ନ ଭଏ ହତେ ଭଗବାନା| ତୀନି ଜନମ ଦ୍ବିଜ ବଚନ ପ୍ରବାନା||
ଏକ ବାର ତିନ୍ହ କେ ହିତ ଲାଗୀ| ଧରେଉ ସରୀର ଭଗତ ଅନୁରାଗୀ||
କସ୍ଯପ ଅଦିତି ତହାପିତୁ ମାତା| ଦସରଥ କୌସଲ୍ଯା ବିଖ୍ଯାତା||
ଏକ କଲପ ଏହି ବିଧି ଅବତାରା| ଚରିତ୍ର ପବିତ୍ର କିଏ ସଂସାରା||
ଏକ କଲପ ସୁର ଦେଖି ଦୁଖାରେ| ସମର ଜଲଂଧର ସନ ସବ ହାରେ||
ସଂଭୁ କୀନ୍ହ ସଂଗ୍ରାମ ଅପାରା| ଦନୁଜ ମହାବଲ ମରଇ ନ ମାରା||
ପରମ ସତୀ ଅସୁରାଧିପ ନାରୀ| ତେହି ବଲ ତାହି ନ ଜିତହିଂ ପୁରାରୀ||

दोहा/सोरठा
ଛଲ କରି ଟାରେଉ ତାସୁ ବ୍ରତ ପ୍ରଭୁ ସୁର କାରଜ କୀନ୍ହ||
ଜବ ତେହି ଜାନେଉ ମରମ ତବ ଶ୍ରାପ କୋପ କରି ଦୀନ୍ହ||123||