चौपाई
ਜੇ ਰਾਮੇਸ੍ਵਰ ਦਰਸਨੁ ਕਰਿਹਹਿਂ। ਤੇ ਤਨੁ ਤਜਿ ਮਮ ਲੋਕ ਸਿਧਰਿਹਹਿਂ।।
ਜੋ ਗਂਗਾਜਲੁ ਆਨਿ ਚਢ਼ਾਇਹਿ। ਸੋ ਸਾਜੁਜ੍ਯ ਮੁਕ੍ਤਿ ਨਰ ਪਾਇਹਿ।।
ਹੋਇ ਅਕਾਮ ਜੋ ਛਲ ਤਜਿ ਸੇਇਹਿ। ਭਗਤਿ ਮੋਰਿ ਤੇਹਿ ਸਂਕਰ ਦੇਇਹਿ।।
ਮਮ ਕਰਿਤ ਸੇਤੁ ਜੋ ਦਰਸਨੁ ਕਰਿਹੀ। ਸੋ ਬਿਨੁ ਸ਼੍ਰਮ ਭਵਸਾਗਰ ਤਰਿਹੀ।।
ਰਾਮ ਬਚਨ ਸਬ ਕੇ ਜਿਯ ਭਾਏ। ਮੁਨਿਬਰ ਨਿਜ ਨਿਜ ਆਸ਼੍ਰਮ ਆਏ।।
ਗਿਰਿਜਾ ਰਘੁਪਤਿ ਕੈ ਯਹ ਰੀਤੀ। ਸਂਤਤ ਕਰਹਿਂ ਪ੍ਰਨਤ ਪਰ ਪ੍ਰੀਤੀ।।
ਬਾਾ ਸੇਤੁ ਨੀਲ ਨਲ ਨਾਗਰ। ਰਾਮ ਕਰਿਪਾਜਸੁ ਭਯਉ ਉਜਾਗਰ।।
ਬੂਡ਼ਹਿਂ ਆਨਹਿ ਬੋਰਹਿਂ ਜੇਈ। ਭਏ ਉਪਲ ਬੋਹਿਤ ਸਮ ਤੇਈ।।
ਮਹਿਮਾ ਯਹ ਨ ਜਲਧਿ ਕਇ ਬਰਨੀ। ਪਾਹਨ ਗੁਨ ਨ ਕਪਿਨ੍ਹ ਕਇ ਕਰਨੀ।।

चौपाई
ਯਹ ਲਘੁ ਜਲਧਿ ਤਰਤ ਕਤਿ ਬਾਰਾ। ਅਸ ਸੁਨਿ ਪੁਨਿ ਕਹ ਪਵਨਕੁਮਾਰਾ।।
ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਤਾਪ ਬਡ਼ਵਾਨਲ ਭਾਰੀ। ਸੋਸ਼ੇਉ ਪ੍ਰਥਮ ਪਯੋਨਿਧਿ ਬਾਰੀ।।
ਤਬ ਰਿਪੁ ਨਾਰੀ ਰੁਦਨ ਜਲ ਧਾਰਾ। ਭਰੇਉ ਬਹੋਰਿ ਭਯਉ ਤੇਹਿਂ ਖਾਰਾ।।
ਸੁਨਿ ਅਤਿ ਉਕੁਤਿ ਪਵਨਸੁਤ ਕੇਰੀ। ਹਰਸ਼ੇ ਕਪਿ ਰਘੁਪਤਿ ਤਨ ਹੇਰੀ।।
ਜਾਮਵਂਤ ਬੋਲੇ ਦੋਉ ਭਾਈ। ਨਲ ਨੀਲਹਿ ਸਬ ਕਥਾ ਸੁਨਾਈ।।
ਰਾਮ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸੁਮਿਰਿ ਮਨ ਮਾਹੀਂ। ਕਰਹੁ ਸੇਤੁ ਪ੍ਰਯਾਸ ਕਛੁ ਨਾਹੀਂ।।
ਬੋਲਿ ਲਿਏ ਕਪਿ ਨਿਕਰ ਬਹੋਰੀ। ਸਕਲ ਸੁਨਹੁ ਬਿਨਤੀ ਕਛੁ ਮੋਰੀ।।
ਰਾਮ ਚਰਨ ਪਂਕਜ ਉਰ ਧਰਹੂ। ਕੌਤੁਕ ਏਕ ਭਾਲੁ ਕਪਿ ਕਰਹੂ।।
ਧਾਵਹੁ ਮਰ੍ਕਟ ਬਿਕਟ ਬਰੂਥਾ। ਆਨਹੁ ਬਿਟਪ ਗਿਰਿਨ੍ਹ ਕੇ ਜੂਥਾ।।

चौपाई
ਨਾਥ ਨੀਲ ਨਲ ਕਪਿ ਦ੍ਵੌ ਭਾਈ। ਲਰਿਕਾਈ ਰਿਸ਼ਿ ਆਸਿਸ਼ ਪਾਈ।।
ਤਿਨ੍ਹ ਕੇ ਪਰਸ ਕਿਏਗਿਰਿ ਭਾਰੇ। ਤਰਿਹਹਿਂ ਜਲਧਿ ਪ੍ਰਤਾਪ ਤੁਮ੍ਹਾਰੇ।।
ਮੈਂ ਪੁਨਿ ਉਰ ਧਰਿ ਪ੍ਰਭੁਤਾਈ। ਕਰਿਹਉਬਲ ਅਨੁਮਾਨ ਸਹਾਈ।।
ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਨਾਥ ਪਯੋਧਿ ਬਾਇਅ। ਜੇਹਿਂ ਯਹ ਸੁਜਸੁ ਲੋਕ ਤਿਹੁਗਾਇਅ।।
ਏਹਿ ਸਰ ਮਮ ਉਤ੍ਤਰ ਤਟ ਬਾਸੀ। ਹਤਹੁ ਨਾਥ ਖਲ ਨਰ ਅਘ ਰਾਸੀ।।
ਸੁਨਿ ਕਰਿਪਾਲ ਸਾਗਰ ਮਨ ਪੀਰਾ। ਤੁਰਤਹਿਂ ਹਰੀ ਰਾਮ ਰਨਧੀਰਾ।।
ਦੇਖਿ ਰਾਮ ਬਲ ਪੌਰੁਸ਼ ਭਾਰੀ। ਹਰਸ਼ਿ ਪਯੋਨਿਧਿ ਭਯਉ ਸੁਖਾਰੀ।।
ਸਕਲ ਚਰਿਤ ਕਹਿ ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਸੁਨਾਵਾ। ਚਰਨ ਬਂਦਿ ਪਾਥੋਧਿ ਸਿਧਾਵਾ।।

चौपाई
ਲਛਿਮਨ ਬਾਨ ਸਰਾਸਨ ਆਨੂ। ਸੋਸ਼ੌਂ ਬਾਰਿਧਿ ਬਿਸਿਖ ਕਰਿਸਾਨੂ।।
ਸਠ ਸਨ ਬਿਨਯ ਕੁਟਿਲ ਸਨ ਪ੍ਰੀਤੀ। ਸਹਜ ਕਰਿਪਨ ਸਨ ਸੁਂਦਰ ਨੀਤੀ।।
ਮਮਤਾ ਰਤ ਸਨ ਗ੍ਯਾਨ ਕਹਾਨੀ। ਅਤਿ ਲੋਭੀ ਸਨ ਬਿਰਤਿ ਬਖਾਨੀ।।
ਕ੍ਰੋਧਿਹਿ ਸਮ ਕਾਮਿਹਿ ਹਰਿ ਕਥਾ। ਊਸਰ ਬੀਜ ਬਏਫਲ ਜਥਾ।।
ਅਸ ਕਹਿ ਰਘੁਪਤਿ ਚਾਪ ਚਢ਼ਾਵਾ। ਯਹ ਮਤ ਲਛਿਮਨ ਕੇ ਮਨ ਭਾਵਾ।।
ਸਂਘਾਨੇਉ ਪ੍ਰਭੁ ਬਿਸਿਖ ਕਰਾਲਾ। ਉਠੀ ਉਦਧਿ ਉਰ ਅਂਤਰ ਜ੍ਵਾਲਾ।।
ਮਕਰ ਉਰਗ ਝਸ਼ ਗਨ ਅਕੁਲਾਨੇ। ਜਰਤ ਜਂਤੁ ਜਲਨਿਧਿ ਜਬ ਜਾਨੇ।।
ਕਨਕ ਥਾਰ ਭਰਿ ਮਨਿ ਗਨ ਨਾਨਾ। ਬਿਪ੍ਰ ਰੂਪ ਆਯਉ ਤਜਿ ਮਾਨਾ।।

चौपाई
ਰਾਮ ਤੇਜ ਬਲ ਬੁਧਿ ਬਿਪੁਲਾਈ। ਤਬ ਭ੍ਰਾਤਹਿ ਪੂੇਉ ਨਯ ਨਾਗਰ।।
ਤਾਸੁ ਬਚਨ ਸੁਨਿ ਸਾਗਰ ਪਾਹੀਂ। ਮਾਗਤ ਪਂਥ ਕਰਿਪਾ ਮਨ ਮਾਹੀਂ।।
ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਬਿਹਸਾ ਦਸਸੀਸਾ। ਜੌਂ ਅਸਿ ਮਤਿ ਸਹਾਯ ਕਰਿਤ ਕੀਸਾ।।
ਸਹਜ ਭੀਰੁ ਕਰ ਬਚਨ ਦਰਿਢ਼ਾਈ। ਸਾਗਰ ਸਨ ਠਾਨੀ ਮਚਲਾਈ।।
ਮੂਢ਼ ਮਰਿਸ਼ਾ ਕਾ ਕਰਸਿ ਬਡ਼ਾਈ। ਰਿਪੁ ਬਲ ਬੁਦ੍ਧਿ ਥਾਹ ਮੈਂ ਪਾਈ।।
ਸਚਿਵ ਸਭੀਤ ਬਿਭੀਸ਼ਨ ਜਾਕੇਂ। ਬਿਜਯ ਬਿਭੂਤਿ ਕਹਾਜਗ ਤਾਕੇਂ।।
ਸੁਨਿ ਖਲ ਬਚਨ ਦੂਤ ਰਿਸ ਬਾਢ਼ੀ। ਸਮਯ ਬਿਚਾਰਿ ਪਤ੍ਰਿਕਾ ਕਾਢ਼ੀ।।
ਰਾਮਾਨੁਜ ਦੀਨ੍ਹੀ ਯਹ ਪਾਤੀ। ਨਾਥ ਬਚਾਇ ਜੁਡ਼ਾਵਹੁ ਛਾਤੀ।।
ਬਿਹਸਿ ਬਾਮ ਕਰ ਲੀਨ੍ਹੀ ਰਾਵਨ। ਸਚਿਵ ਬੋਲਿ ਸਠ ਲਾਗ ਬਚਾਵਨ।।