चौपाई
ਪਰ ਹਿਤ ਸਰਿਸ ਧਰ੍ਮ ਨਹਿਂ ਭਾਈ। ਪਰ ਪੀਡ਼ਾ ਸਮ ਨਹਿਂ ਅਧਮਾਈ।।
ਨਿਰ੍ਨਯ ਸਕਲ ਪੁਰਾਨ ਬੇਦ ਕਰ। ਕਹੇਉਤਾਤ ਜਾਨਹਿਂ ਕੋਬਿਦ ਨਰ।।
ਨਰ ਸਰੀਰ ਧਰਿ ਜੇ ਪਰ ਪੀਰਾ। ਕਰਹਿਂ ਤੇ ਸਹਹਿਂ ਮਹਾ ਭਵ ਭੀਰਾ।।
ਕਰਹਿਂ ਮੋਹ ਬਸ ਨਰ ਅਘ ਨਾਨਾ। ਸ੍ਵਾਰਥ ਰਤ ਪਰਲੋਕ ਨਸਾਨਾ।।
ਕਾਲਰੂਪ ਤਿਨ੍ਹ ਕਹਮੈਂ ਭ੍ਰਾਤਾ। ਸੁਭ ਅਰੁ ਅਸੁਭ ਕਰ੍ਮ ਫਲ ਦਾਤਾ।।
ਅਸ ਬਿਚਾਰਿ ਜੇ ਪਰਮ ਸਯਾਨੇ। ਭਜਹਿਂ ਮੋਹਿ ਸਂਸਰਿਤ ਦੁਖ ਜਾਨੇ।।
ਤ੍ਯਾਗਹਿਂ ਕਰ੍ਮ ਸੁਭਾਸੁਭ ਦਾਯਕ। ਭਜਹਿਂ ਮੋਹਿ ਸੁਰ ਨਰ ਮੁਨਿ ਨਾਯਕ।।
ਸਂਤ ਅਸਂਤਨ੍ਹ ਕੇ ਗੁਨ ਭਾਸ਼ੇ। ਤੇ ਨ ਪਰਹਿਂ ਭਵ ਜਿਨ੍ਹ ਲਖਿ ਰਾਖੇ।।

चौपाई
ਸਨਹੁ ਅਸਂਤਨ੍ਹ ਕੇਰ ਸੁਭਾਊ। ਭੂਲੇਹੁਸਂਗਤਿ ਕਰਿਅ ਨ ਕਾਊ।।
ਤਿਨ੍ਹ ਕਰ ਸਂਗ ਸਦਾ ਦੁਖਦਾਈ। ਜਿਮਿ ਕਲਪਹਿ ਘਾਲਇ ਹਰਹਾਈ।।
ਖਲਨ੍ਹ ਹਰਿਦਯਅਤਿ ਤਾਪ ਬਿਸੇਸ਼ੀ। ਜਰਹਿਂ ਸਦਾ ਪਰ ਸਂਪਤਿ ਦੇਖੀ।।
ਜਹਕਹੁਨਿਂਦਾ ਸੁਨਹਿਂ ਪਰਾਈ। ਹਰਸ਼ਹਿਂ ਮਨਹੁਪਰੀ ਨਿਧਿ ਪਾਈ।।
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਮਦ ਲੋਭ ਪਰਾਯਨ। ਨਿਰ੍ਦਯ ਕਪਟੀ ਕੁਟਿਲ ਮਲਾਯਨ।।
ਬਯਰੁ ਅਕਾਰਨ ਸਬ ਕਾਹੂ ਸੋਂ। ਜੋ ਕਰ ਹਿਤ ਅਨਹਿਤ ਤਾਹੂ ਸੋਂ।।
ਝੂਠਇ ਲੇਨਾ ਝੂਠਇ ਦੇਨਾ। ਝੂਠਇ ਭੋਜਨ ਝੂਠ ਚਬੇਨਾ।।
ਬੋਲਹਿਂ ਮਧੁਰ ਬਚਨ ਜਿਮਿ ਮੋਰਾ। ਖਾਇ ਮਹਾ ਅਤਿ ਹਰਿਦਯ ਕਠੋਰਾ।।

चौपाई
ਕਰਉਕਰਿਪਾਨਿਧਿ ਏਕ ਢਿਠਾਈ। ਮੈਂ ਸੇਵਕ ਤੁਮ੍ਹ ਜਨ ਸੁਖਦਾਈ।।
ਸਂਤਨ੍ਹ ਕੈ ਮਹਿਮਾ ਰਘੁਰਾਈ। ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਬੇਦ ਪੁਰਾਨਨ੍ਹ ਗਾਈ।।
ਸ਼੍ਰੀਮੁਖ ਤੁਮ੍ਹ ਪੁਨਿ ਕੀਨ੍ਹਿ ਬਡ਼ਾਈ। ਤਿਨ੍ਹ ਪਰ ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅਧਿਕਾਈ।।
ਸੁਨਾ ਚਹਉਪ੍ਰਭੁ ਤਿਨ੍ਹ ਕਰ ਲਚ੍ਛਨ। ਕਰਿਪਾਸਿਂਧੁ ਗੁਨ ਗ੍ਯਾਨ ਬਿਚਚ੍ਛਨ।।
ਸਂਤ ਅਸਂਤ ਭੇਦ ਬਿਲਗਾਈ। ਪ੍ਰਨਤਪਾਲ ਮੋਹਿ ਕਹਹੁ ਬੁਝਾਈ।।
ਸਂਤਨ੍ਹ ਕੇ ਲਚ੍ਛਨ ਸੁਨੁ ਭ੍ਰਾਤਾ। ਅਗਨਿਤ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਪੁਰਾਨ ਬਿਖ੍ਯਾਤਾ।।
ਸਂਤ ਅਸਂਤਨ੍ਹਿ ਕੈ ਅਸਿ ਕਰਨੀ। ਜਿਮਿ ਕੁਠਾਰ ਚਂਦਨ ਆਚਰਨੀ।।
ਕਾਟਇ ਪਰਸੁ ਮਲਯ ਸੁਨੁ ਭਾਈ। ਨਿਜ ਗੁਨ ਦੇਇ ਸੁਗਂਧ ਬਸਾਈ।।

चौपाई
ਦੇਹੁ ਭਗਤਿ ਰਘੁਪਤਿ ਅਤਿ ਪਾਵਨਿ। ਤ੍ਰਿਬਿਧ ਤਾਪ ਭਵ ਦਾਪ ਨਸਾਵਨਿ।।
ਪ੍ਰਨਤ ਕਾਮ ਸੁਰਧੇਨੁ ਕਲਪਤਰੁ। ਹੋਇ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਦੀਜੈ ਪ੍ਰਭੁ ਯਹ ਬਰੁ।।
ਭਵ ਬਾਰਿਧਿ ਕੁਂਭਜ ਰਘੁਨਾਯਕ। ਸੇਵਤ ਸੁਲਭ ਸਕਲ ਸੁਖ ਦਾਯਕ।।
ਮਨ ਸਂਭਵ ਦਾਰੁਨ ਦੁਖ ਦਾਰਯ। ਦੀਨਬਂਧੁ ਸਮਤਾ ਬਿਸ੍ਤਾਰਯ।।
ਆਸ ਤ੍ਰਾਸ ਇਰਿਸ਼ਾਦਿ ਨਿਵਾਰਕ। ਬਿਨਯ ਬਿਬੇਕ ਬਿਰਤਿ ਬਿਸ੍ਤਾਰਕ।।
ਭੂਪ ਮੌਲਿ ਮਨ ਮਂਡਨ ਧਰਨੀ। ਦੇਹਿ ਭਗਤਿ ਸਂਸਰਿਤਿ ਸਰਿ ਤਰਨੀ।।
ਮੁਨਿ ਮਨ ਮਾਨਸ ਹਂਸ ਨਿਰਂਤਰ। ਚਰਨ ਕਮਲ ਬਂਦਿਤ ਅਜ ਸਂਕਰ।।
ਰਘੁਕੁਲ ਕੇਤੁ ਸੇਤੁ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਰਚ੍ਛਕ। ਕਾਲ ਕਰਮ ਸੁਭਾਉ ਗੁਨ ਭਚ੍ਛਕ।।
ਤਾਰਨ ਤਰਨ ਹਰਨ ਸਬ ਦੂਸ਼ਨ। ਤੁਲਸਿਦਾਸ ਪ੍ਰਭੁ ਤ੍ਰਿਭੁਵਨ ਭੂਸ਼ਨ।।

चौपाई
ਕੀਨ੍ਹ ਦਂਡਵਤ ਤੀਨਿਉਭਾਈ। ਸਹਿਤ ਪਵਨਸੁਤ ਸੁਖ ਅਧਿਕਾਈ।।
ਮੁਨਿ ਰਘੁਪਤਿ ਛਬਿ ਅਤੁਲ ਬਿਲੋਕੀ। ਭਏ ਮਗਨ ਮਨ ਸਕੇ ਨ ਰੋਕੀ।।
ਸ੍ਯਾਮਲ ਗਾਤ ਸਰੋਰੁਹ ਲੋਚਨ। ਸੁਂਦਰਤਾ ਮਂਦਿਰ ਭਵ ਮੋਚਨ।।
ਏਕਟਕ ਰਹੇ ਨਿਮੇਸ਼ ਨ ਲਾਵਹਿਂ। ਪ੍ਰਭੁ ਕਰ ਜੋਰੇਂ ਸੀਸ ਨਵਾਵਹਿਂ।।
ਤਿਨ੍ਹ ਕੈ ਦਸਾ ਦੇਖਿ ਰਘੁਬੀਰਾ। ਸ੍ਤ੍ਰਵਤ ਨਯਨ ਜਲ ਪੁਲਕ ਸਰੀਰਾ।।
ਕਰ ਗਹਿ ਪ੍ਰਭੁ ਮੁਨਿਬਰ ਬੈਠਾਰੇ। ਪਰਮ ਮਨੋਹਰ ਬਚਨ ਉਚਾਰੇ।।
ਆਜੁ ਧਨ੍ਯ ਮੈਂ ਸੁਨਹੁ ਮੁਨੀਸਾ। ਤੁਮ੍ਹਰੇਂ ਦਰਸ ਜਾਹਿਂ ਅਘ ਖੀਸਾ।।
ਬਡ਼ੇ ਭਾਗ ਪਾਇਬ ਸਤਸਂਗਾ। ਬਿਨਹਿਂ ਪ੍ਰਯਾਸ ਹੋਹਿਂ ਭਵ ਭਂਗਾ।।