चौपाई
ਮਾਮਵਲੋਕਯ ਪਂਕਜ ਲੋਚਨ। ਕਰਿਪਾ ਬਿਲੋਕਨਿ ਸੋਚ ਬਿਮੋਚਨ।।
ਨੀਲ ਤਾਮਰਸ ਸ੍ਯਾਮ ਕਾਮ ਅਰਿ। ਹਰਿਦਯ ਕਂਜ ਮਕਰਂਦ ਮਧੁਪ ਹਰਿ।।
ਜਾਤੁਧਾਨ ਬਰੂਥ ਬਲ ਭਂਜਨ। ਮੁਨਿ ਸਜ੍ਜਨ ਰਂਜਨ ਅਘ ਗਂਜਨ।।
ਭੂਸੁਰ ਸਸਿ ਨਵ ਬਰਿਂਦ ਬਲਾਹਕ। ਅਸਰਨ ਸਰਨ ਦੀਨ ਜਨ ਗਾਹਕ।।
ਭੁਜ ਬਲ ਬਿਪੁਲ ਭਾਰ ਮਹਿ ਖਂਡਿਤ। ਖਰ ਦੂਸ਼ਨ ਬਿਰਾਧ ਬਧ ਪਂਡਿਤ।।
ਰਾਵਨਾਰਿ ਸੁਖਰੂਪ ਭੂਪਬਰ। ਜਯ ਦਸਰਥ ਕੁਲ ਕੁਮੁਦ ਸੁਧਾਕਰ।।
ਸੁਜਸ ਪੁਰਾਨ ਬਿਦਿਤ ਨਿਗਮਾਗਮ। ਗਾਵਤ ਸੁਰ ਮੁਨਿ ਸਂਤ ਸਮਾਗਮ।।
ਕਾਰੁਨੀਕ ਬ੍ਯਲੀਕ ਮਦ ਖਂਡਨ। ਸਬ ਬਿਧਿ ਕੁਸਲ ਕੋਸਲਾ ਮਂਡਨ।।
ਕਲਿ ਮਲ ਮਥਨ ਨਾਮ ਮਮਤਾਹਨ। ਤੁਲਸੀਦਾਸ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਹਿ ਪ੍ਰਨਤ ਜਨ।।

चौपाई
ਜਪ ਤਪ ਨਿਯਮ ਜੋਗ ਨਿਜ ਧਰ੍ਮਾ। ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਸਂਭਵ ਨਾਨਾ ਸੁਭ ਕਰ੍ਮਾ।।
ਗ੍ਯਾਨ ਦਯਾ ਦਮ ਤੀਰਥ ਮਜ੍ਜਨ। ਜਹਲਗਿ ਧਰ੍ਮ ਕਹਤ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਸਜ੍ਜਨ।।
ਆਗਮ ਨਿਗਮ ਪੁਰਾਨ ਅਨੇਕਾ। ਪਢ਼ੇ ਸੁਨੇ ਕਰ ਫਲ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕਾ।।
ਤਬ ਪਦ ਪਂਕਜ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਿਰਂਤਰ। ਸਬ ਸਾਧਨ ਕਰ ਯਹ ਫਲ ਸੁਂਦਰ।।
ਛੂਟਇ ਮਲ ਕਿ ਮਲਹਿ ਕੇ ਧੋਏ ਘਰਿਤ ਕਿ ਪਾਵ ਕੋਇ ਬਾਰਿ ਬਿਲੋਏ।
ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਜਲ ਬਿਨੁ ਰਘੁਰਾਈ। ਅਭਿਅਂਤਰ ਮਲ ਕਬਹੁਨ ਜਾਈ।।
ਸੋਇ ਸਰ੍ਬਗ੍ਯ ਤਗ੍ਯ ਸੋਇ ਪਂਡਿਤ। ਸੋਇ ਗੁਨ ਗਰਿਹ ਬਿਗ੍ਯਾਨ ਅਖਂਡਿਤ।।
ਦਚ੍ਛ ਸਕਲ ਲਚ੍ਛਨ ਜੁਤ ਸੋਈ। ਜਾਕੇਂ ਪਦ ਸਰੋਜ ਰਤਿ ਹੋਈ।।

चौपाई
ਸੁਨਤ ਸੁਧਾਸਮ ਬਚਨ ਰਾਮ ਕੇ। ਗਹੇ ਸਬਨਿ ਪਦ ਕਰਿਪਾਧਾਮ ਕੇ।।
ਜਨਨਿ ਜਨਕ ਗੁਰ ਬਂਧੁ ਹਮਾਰੇ। ਕਰਿਪਾ ਨਿਧਾਨ ਪ੍ਰਾਨ ਤੇ ਪ੍ਯਾਰੇ।।
ਤਨੁ ਧਨੁ ਧਾਮ ਰਾਮ ਹਿਤਕਾਰੀ। ਸਬ ਬਿਧਿ ਤੁਮ੍ਹ ਪ੍ਰਨਤਾਰਤਿ ਹਾਰੀ।।
ਅਸਿ ਸਿਖ ਤੁਮ੍ਹ ਬਿਨੁ ਦੇਇ ਨ ਕੋਊ। ਮਾਤੁ ਪਿਤਾ ਸ੍ਵਾਰਥ ਰਤ ਓਊ।।
ਹੇਤੁ ਰਹਿਤ ਜਗ ਜੁਗ ਉਪਕਾਰੀ। ਤੁਮ੍ਹ ਤੁਮ੍ਹਾਰ ਸੇਵਕ ਅਸੁਰਾਰੀ।।
ਸ੍ਵਾਰਥ ਮੀਤ ਸਕਲ ਜਗ ਮਾਹੀਂ। ਸਪਨੇਹੁਪ੍ਰਭੁ ਪਰਮਾਰਥ ਨਾਹੀਂ।।
ਸਬਕੇ ਬਚਨ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸ ਸਾਨੇ। ਸੁਨਿ ਰਘੁਨਾਥ ਹਰਿਦਯਹਰਸ਼ਾਨੇ।।
ਨਿਜ ਨਿਜ ਗਰਿਹ ਗਏ ਆਯਸੁ ਪਾਈ। ਬਰਨਤ ਪ੍ਰਭੁ ਬਤਕਹੀ ਸੁਹਾਈ।।

चौपाई
ਜੌਂ ਪਰਲੋਕ ਇਹਾਸੁਖ ਚਹਹੂ। ਸੁਨਿ ਮਮ ਬਚਨ ਹ੍ਰਰਿਦਯਦਰਿਢ਼ ਗਹਹੂ।।
ਸੁਲਭ ਸੁਖਦ ਮਾਰਗ ਯਹ ਭਾਈ। ਭਗਤਿ ਮੋਰਿ ਪੁਰਾਨ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਗਾਈ।।
ਗ੍ਯਾਨ ਅਗਮ ਪ੍ਰਤ੍ਯੂਹ ਅਨੇਕਾ। ਸਾਧਨ ਕਠਿਨ ਨ ਮਨ ਕਹੁਟੇਕਾ।।
ਕਰਤ ਕਸ਼੍ਟ ਬਹੁ ਪਾਵਇ ਕੋਊ। ਭਕ੍ਤਿ ਹੀਨ ਮੋਹਿ ਪ੍ਰਿਯ ਨਹਿਂ ਸੋਊ।।
ਭਕ੍ਤਿ ਸੁਤਂਤ੍ਰ ਸਕਲ ਸੁਖ ਖਾਨੀ। ਬਿਨੁ ਸਤਸਂਗ ਨ ਪਾਵਹਿਂ ਪ੍ਰਾਨੀ।।
ਪੁਨ੍ਯ ਪੁਂਜ ਬਿਨੁ ਮਿਲਹਿਂ ਨ ਸਂਤਾ। ਸਤਸਂਗਤਿ ਸਂਸਰਿਤਿ ਕਰ ਅਂਤਾ।।
ਪੁਨ੍ਯ ਏਕ ਜਗ ਮਹੁਨਹਿਂ ਦੂਜਾ। ਮਨ ਕ੍ਰਮ ਬਚਨ ਬਿਪ੍ਰ ਪਦ ਪੂਜਾ।।
ਸਾਨੁਕੂਲ ਤੇਹਿ ਪਰ ਮੁਨਿ ਦੇਵਾ। ਜੋ ਤਜਿ ਕਪਟੁ ਕਰਇ ਦ੍ਵਿਜ ਸੇਵਾ।।

चौपाई
ਏਕ ਬਾਰ ਰਘੁਨਾਥ ਬੋਲਾਏ। ਗੁਰ ਦ੍ਵਿਜ ਪੁਰਬਾਸੀ ਸਬ ਆਏ।।
ਬੈਠੇ ਗੁਰ ਮੁਨਿ ਅਰੁ ਦ੍ਵਿਜ ਸਜ੍ਜਨ। ਬੋਲੇ ਬਚਨ ਭਗਤ ਭਵ ਭਂਜਨ।।
ਸਨਹੁ ਸਕਲ ਪੁਰਜਨ ਮਮ ਬਾਨੀ। ਕਹਉਨ ਕਛੁ ਮਮਤਾ ਉਰ ਆਨੀ।।
ਨਹਿਂ ਅਨੀਤਿ ਨਹਿਂ ਕਛੁ ਪ੍ਰਭੁਤਾਈ। ਸੁਨਹੁ ਕਰਹੁ ਜੋ ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਸੋਹਾਈ।।
ਸੋਇ ਸੇਵਕ ਪ੍ਰਿਯਤਮ ਮਮ ਸੋਈ। ਮਮ ਅਨੁਸਾਸਨ ਮਾਨੈ ਜੋਈ।।
ਜੌਂ ਅਨੀਤਿ ਕਛੁ ਭਾਸ਼ੌਂ ਭਾਈ। ਤੌਂ ਮੋਹਿ ਬਰਜਹੁ ਭਯ ਬਿਸਰਾਈ।।
ਬਡ਼ੇਂ ਭਾਗ ਮਾਨੁਸ਼ ਤਨੁ ਪਾਵਾ। ਸੁਰ ਦੁਰ੍ਲਭ ਸਬ ਗ੍ਰਂਥਿਨ੍ਹ ਗਾਵਾ।।
ਸਾਧਨ ਧਾਮ ਮੋਚ੍ਛ ਕਰ ਦ੍ਵਾਰਾ। ਪਾਇ ਨ ਜੇਹਿਂ ਪਰਲੋਕ ਸਾਰਾ।।