चौपाई
દેખિ રામ છબિ અતિ અનુરાગીં। પ્રેમબિબસ પુનિ પુનિ પદ લાગીં।।
રહી ન લાજ પ્રીતિ ઉર છાઈ। સહજ સનેહુ બરનિ કિમિ જાઈ।।
ભાઇન્હ સહિત ઉબટિ અન્હવાએ। છરસ અસન અતિ હેતુ જેવા।।
બોલે રામુ સુઅવસરુ જાની। સીલ સનેહ સકુચમય બાની।।
રાઉ અવધપુર ચહત સિધાએ। બિદા હોન હમ ઇહાપઠાએ।।
માતુ મુદિત મન આયસુ દેહૂ। બાલક જાનિ કરબ નિત નેહૂ।।
સુનત બચન બિલખેઉ રનિવાસૂ। બોલિ ન સકહિં પ્રેમબસ સાસૂ।।
હૃદયલગાઇ કુઅિ સબ લીન્હી। પતિન્હ સૌંપિ બિનતી અતિ કીન્હી।।

छंद
કરિ બિનય સિય રામહિ સમરપી જોરિ કર પુનિ પુનિ કહૈ।
બલિ જા તાત સુજાન તુમ્હ કહુબિદિત ગતિ સબ કી અહૈ।।
પરિવાર પુરજન મોહિ રાજહિ પ્રાનપ્રિય સિય જાનિબી।
તુલસીસ સીલુ સનેહુ લખિ નિજ કિંકરી કરિ માનિબી।।

दोहा/सोरठा
તુમ્હ પરિપૂરન કામ જાન સિરોમનિ ભાવપ્રિય।
જન ગુન ગાહક રામ દોષ દલન કરુનાયતન।।336।।