चौपाई
ସବହି ଭାି ମୋହି ଦୀନ୍ହି ବଡ଼ାଈ| ନିଜ ଜନ ଜାନି ଲୀନ୍ହ ଅପନାଈ||
ହୋହିଂ ସହସ ଦସ ସାରଦ ସେଷା| କରହିଂ କଲପ କୋଟିକ ଭରି ଲେଖା||
ମୋର ଭାଗ୍ଯ ରାଉର ଗୁନ ଗାଥା| କହି ନ ସିରାହିଂ ସୁନହୁ ରଘୁନାଥା||
ମୈ କଛୁ କହଉଏକ ବଲ ମୋରେଂ| ତୁମ୍ହ ରୀଝହୁ ସନେହ ସୁଠି ଥୋରେଂ||
ବାର ବାର ମାଗଉକର ଜୋରେଂ| ମନୁ ପରିହରୈ ଚରନ ଜନି ଭୋରେଂ||
ସୁନି ବର ବଚନ ପ୍ରେମ ଜନୁ ପୋଷେ| ପୂରନକାମ ରାମୁ ପରିତୋଷେ||
କରି ବର ବିନଯ ସସୁର ସନମାନେ| ପିତୁ କୌସିକ ବସିଷ୍ଠ ସମ ଜାନେ||
ବିନତୀ ବହୁରି ଭରତ ସନ କୀନ୍ହୀ| ମିଲି ସପ୍ରେମୁ ପୁନି ଆସିଷ ଦୀନ୍ହୀ||
दोहा/सोरठा
ମିଲେ ଲଖନ ରିପୁସୂଦନହି ଦୀନ୍ହି ଅସୀସ ମହୀସ|
ଭଏ ପରସ୍ପର ପ୍ରେମବସ ଫିରି ଫିରି ନାବହିଂ ସୀସ||342||