चौपाई
ਏਹਿ ਦੁਖ ਦਾਹਦਹਇ ਦਿਨ ਛਾਤੀ। ਭੂਖ ਨ ਬਾਸਰ ਨੀਦ ਨ ਰਾਤੀ।।
ਏਹਿ ਕੁਰੋਗ ਕਰ ਔਸ਼ਧੁ ਨਾਹੀਂ। ਸੋਧੇਉਸਕਲ ਬਿਸ੍ਵ ਮਨ ਮਾਹੀਂ।।
ਮਾਤੁ ਕੁਮਤ ਬਢ਼ਈ ਅਘ ਮੂਲਾ। ਤੇਹਿਂ ਹਮਾਰ ਹਿਤ ਕੀਨ੍ਹ ਬੂਲਾ।।
ਕਲਿ ਕੁਕਾਠ ਕਰ ਕੀਨ੍ਹ ਕੁਜਂਤ੍ਰੂ। ਗਾਡ਼ਿ ਅਵਧਿ ਪਢ਼ਿ ਕਠਿਨ ਕੁਮਂਤ੍ਰੁ।।
ਮੋਹਿ ਲਗਿ ਯਹੁ ਕੁਠਾਟੁ ਤੇਹਿਂ ਠਾਟਾ। ਘਾਲੇਸਿ ਸਬ ਜਗੁ ਬਾਰਹਬਾਟਾ।।
ਮਿਟਇ ਕੁਜੋਗੁ ਰਾਮ ਫਿਰਿ ਆਏ ਬਸਇ ਅਵਧ ਨਹਿਂ ਆਨ ਉਪਾਏ।
ਭਰਤ ਬਚਨ ਸੁਨਿ ਮੁਨਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈ। ਸਬਹਿਂ ਕੀਨ੍ਹ ਬਹੁ ਭਾਿ ਬਡ਼ਾਈ।।
ਤਾਤ ਕਰਹੁ ਜਨਿ ਸੋਚੁ ਬਿਸੇਸ਼ੀ। ਸਬ ਦੁਖੁ ਮਿਟਹਿ ਰਾਮ ਪਗ ਦੇਖੀ।।

दोहा/सोरठा
ਕਰਿ ਪ੍ਰਬੋਧ ਮੁਨਿਬਰ ਕਹੇਉ ਅਤਿਥਿ ਪੇਮਪ੍ਰਿਯ ਹੋਹੁ।
ਕਂਦ ਮੂਲ ਫਲ ਫੂਲ ਹਮ ਦੇਹਿਂ ਲੇਹੁ ਕਰਿ ਛੋਹੁ।।212।।