छंद
ਅਬਲਾ ਕਚ ਭੂਸ਼ਨ ਭੂਰਿ ਛੁਧਾ। ਧਨਹੀਨ ਦੁਖੀ ਮਮਤਾ ਬਹੁਧਾ।।
ਸੁਖ ਚਾਹਹਿਂ ਮੂਢ਼ ਨ ਧਰ੍ਮ ਰਤਾ। ਮਤਿ ਥੋਰਿ ਕਠੋਰਿ ਨ ਕੋਮਲਤਾ।।1।।
ਨਰ ਪੀਡ਼ਿਤ ਰੋਗ ਨ ਭੋਗ ਕਹੀਂ। ਅਭਿਮਾਨ ਬਿਰੋਧ ਅਕਾਰਨਹੀਂ।।
ਲਘੁ ਜੀਵਨ ਸਂਬਤੁ ਪਂਚ ਦਸਾ। ਕਲਪਾਂਤ ਨ ਨਾਸ ਗੁਮਾਨੁ ਅਸਾ।।2।।
ਕਲਿਕਾਲ ਬਿਹਾਲ ਕਿਏ ਮਨੁਜਾ। ਨਹਿਂ ਮਾਨਤ ਕ੍ਵੌ ਅਨੁਜਾ ਤਨੁਜਾ।
ਨਹਿਂ ਤੋਸ਼ ਬਿਚਾਰ ਨ ਸੀਤਲਤਾ। ਸਬ ਜਾਤਿ ਕੁਜਾਤਿ ਭਏ ਮਗਤਾ।।3।।
ਇਰਿਸ਼ਾ ਪਰੁਸ਼ਾਚ੍ਛਰ ਲੋਲੁਪਤਾ। ਭਰਿ ਪੂਰਿ ਰਹੀ ਸਮਤਾ ਬਿਗਤਾ।।
ਸਬ ਲੋਗ ਬਿਯੋਗ ਬਿਸੋਕ ਹੁਏ। ਬਰਨਾਸ਼੍ਰਮ ਧਰ੍ਮ ਅਚਾਰ ਗਏ।।4।।
ਦਮ ਦਾਨ ਦਯਾ ਨਹਿਂ ਜਾਨਪਨੀ। ਜਡ਼ਤਾ ਪਰਬਂਚਨਤਾਤਿ ਘਨੀ।।

चौपाई
ਪਰ ਤ੍ਰਿਯ ਲਂਪਟ ਕਪਟ ਸਯਾਨੇ। ਮੋਹ ਦ੍ਰੋਹ ਮਮਤਾ ਲਪਟਾਨੇ।।
ਤੇਇ ਅਭੇਦਬਾਦੀ ਗ੍ਯਾਨੀ ਨਰ। ਦੇਖਾ ਮੇਂ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕਲਿਜੁਗ ਕਰ।।
ਆਪੁ ਗਏ ਅਰੁ ਤਿਨ੍ਹਹੂ ਘਾਲਹਿਂ। ਜੇ ਕਹੁਸਤ ਮਾਰਗ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਹਿਂ।।
ਕਲ੍ਪ ਕਲ੍ਪ ਭਰਿ ਏਕ ਏਕ ਨਰਕਾ। ਪਰਹਿਂ ਜੇ ਦੂਸ਼ਹਿਂ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਕਰਿ ਤਰਕਾ।।
ਜੇ ਬਰਨਾਧਮ ਤੇਲਿ ਕੁਮ੍ਹਾਰਾ। ਸ੍ਵਪਚ ਕਿਰਾਤ ਕੋਲ ਕਲਵਾਰਾ।।
ਨਾਰਿ ਮੁਈ ਗਰਿਹ ਸਂਪਤਿ ਨਾਸੀ। ਮੂਡ਼ ਮੁਡ਼ਾਇ ਹੋਹਿਂ ਸਨ੍ਯਾਸੀ।।
ਤੇ ਬਿਪ੍ਰਨ੍ਹ ਸਨ ਆਪੁ ਪੁਜਾਵਹਿਂ। ਉਭਯ ਲੋਕ ਨਿਜ ਹਾਥ ਨਸਾਵਹਿਂ।।
ਬਿਪ੍ਰ ਨਿਰਚ੍ਛਰ ਲੋਲੁਪ ਕਾਮੀ। ਨਿਰਾਚਾਰ ਸਠ ਬਰਿਸ਼ਲੀ ਸ੍ਵਾਮੀ।।
ਸੂਦ੍ਰ ਕਰਹਿਂ ਜਪ ਤਪ ਬ੍ਰਤ ਨਾਨਾ। ਬੈਠਿ ਬਰਾਸਨ ਕਹਹਿਂ ਪੁਰਾਨਾ।।

चौपाई
ਬਰਨ ਧਰ੍ਮ ਨਹਿਂ ਆਸ਼੍ਰਮ ਚਾਰੀ। ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਬਿਰੋਧ ਰਤ ਸਬ ਨਰ ਨਾਰੀ।।
ਦ੍ਵਿਜ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਬੇਚਕ ਭੂਪ ਪ੍ਰਜਾਸਨ। ਕੋਉ ਨਹਿਂ ਮਾਨ ਨਿਗਮ ਅਨੁਸਾਸਨ।।
ਮਾਰਗ ਸੋਇ ਜਾ ਕਹੁਜੋਇ ਭਾਵਾ। ਪਂਡਿਤ ਸੋਇ ਜੋ ਗਾਲ ਬਜਾਵਾ।।
ਮਿਥ੍ਯਾਰਂਭ ਦਂਭ ਰਤ ਜੋਈ। ਤਾ ਕਹੁਸਂਤ ਕਹਇ ਸਬ ਕੋਈ।।
ਸੋਇ ਸਯਾਨ ਜੋ ਪਰਧਨ ਹਾਰੀ। ਜੋ ਕਰ ਦਂਭ ਸੋ ਬਡ਼ ਆਚਾਰੀ।।
ਜੌ ਕਹ ਝੂ ਮਸਖਰੀ ਜਾਨਾ। ਕਲਿਜੁਗ ਸੋਇ ਗੁਨਵਂਤ ਬਖਾਨਾ।।
ਨਿਰਾਚਾਰ ਜੋ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਪਥ ਤ੍ਯਾਗੀ। ਕਲਿਜੁਗ ਸੋਇ ਗ੍ਯਾਨੀ ਸੋ ਬਿਰਾਗੀ।।
ਜਾਕੇਂ ਨਖ ਅਰੁ ਜਟਾ ਬਿਸਾਲਾ। ਸੋਇ ਤਾਪਸ ਪ੍ਰਸਿਦ੍ਧ ਕਲਿਕਾਲਾ।।

चौपाई
ਸ੍ਵਾਰਥ ਸਾ ਜੀਵ ਕਹੁਏਹਾ। ਮਨ ਕ੍ਰਮ ਬਚਨ ਰਾਮ ਪਦ ਨੇਹਾ।।
ਸੋਇ ਪਾਵਨ ਸੋਇ ਸੁਭਗ ਸਰੀਰਾ। ਜੋ ਤਨੁ ਪਾਇ ਭਜਿਅ ਰਘੁਬੀਰਾ।।
ਰਾਮ ਬਿਮੁਖ ਲਹਿ ਬਿਧਿ ਸਮ ਦੇਹੀ। ਕਬਿ ਕੋਬਿਦ ਨ ਪ੍ਰਸਂਸਹਿਂ ਤੇਹੀ।।
ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਏਹਿਂ ਤਨ ਉਰ ਜਾਮੀ। ਤਾਤੇ ਮੋਹਿ ਪਰਮ ਪ੍ਰਿਯ ਸ੍ਵਾਮੀ।।
ਤਜਉਨ ਤਨ ਨਿਜ ਇਚ੍ਛਾ ਮਰਨਾ। ਤਨ ਬਿਨੁ ਬੇਦ ਭਜਨ ਨਹਿਂ ਬਰਨਾ।।
ਪ੍ਰਥਮ ਮੋਹਮੋਹਿ ਬਹੁਤ ਬਿਗੋਵਾ। ਰਾਮ ਬਿਮੁਖ ਸੁਖ ਕਬਹੁਨ ਸੋਵਾ।।
ਨਾਨਾ ਜਨਮ ਕਰ੍ਮ ਪੁਨਿ ਨਾਨਾ। ਕਿਏ ਜੋਗ ਜਪ ਤਪ ਮਖ ਦਾਨਾ।।
ਕਵਨ ਜੋਨਿ ਜਨਮੇਉਜਹਨਾਹੀਂ। ਮੈਂ ਖਗੇਸ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਜਗ ਮਾਹੀਂ।।
ਦੇਖੇਉਕਰਿ ਸਬ ਕਰਮ ਗੋਸਾਈ। ਸੁਖੀ ਨ ਭਯਉਅਬਹਿਂ ਕੀ ਨਾਈ।।

चौपाई
ਤੁਮ੍ਹ ਸਰ੍ਬਗ੍ਯ ਤਨ੍ਯ ਤਮ ਪਾਰਾ। ਸੁਮਤਿ ਸੁਸੀਲ ਸਰਲ ਆਚਾਰਾ।।
ਗ੍ਯਾਨ ਬਿਰਤਿ ਬਿਗ੍ਯਾਨ ਨਿਵਾਸਾ। ਰਘੁਨਾਯਕ ਕੇ ਤੁਮ੍ਹ ਪ੍ਰਿਯ ਦਾਸਾ।।
ਕਾਰਨ ਕਵਨ ਦੇਹ ਯਹ ਪਾਈ। ਤਾਤ ਸਕਲ ਮੋਹਿ ਕਹਹੁ ਬੁਝਾਈ।।
ਰਾਮ ਚਰਿਤ ਸਰ ਸੁਂਦਰ ਸ੍ਵਾਮੀ। ਪਾਯਹੁ ਕਹਾਕਹਹੁ ਨਭਗਾਮੀ।।
ਨਾਥ ਸੁਨਾ ਮੈਂ ਅਸ ਸਿਵ ਪਾਹੀਂ। ਮਹਾ ਪ੍ਰਲਯਹੁਨਾਸ ਤਵ ਨਾਹੀਂ।।
ਮੁਧਾ ਬਚਨ ਨਹਿਂ ਈਸ੍ਵਰ ਕਹਈ। ਸੋਉ ਮੋਰੇਂ ਮਨ ਸਂਸਯ ਅਹਈ।।
ਅਗ ਜਗ ਜੀਵ ਨਾਗ ਨਰ ਦੇਵਾ। ਨਾਥ ਸਕਲ ਜਗੁ ਕਾਲ ਕਲੇਵਾ।।
ਅਂਡ ਕਟਾਹ ਅਮਿਤ ਲਯ ਕਾਰੀ। ਕਾਲੁ ਸਦਾ ਦੁਰਤਿਕ੍ਰਮ ਭਾਰੀ।।