49

2.7.49

चौपाई
জপ তপ নিযম জোগ নিজ ধর্মা৷ শ্রুতি সংভব নানা সুভ কর্মা৷৷
গ্যান দযা দম তীরথ মজ্জন৷ জহলগি ধর্ম কহত শ্রুতি সজ্জন৷৷
আগম নিগম পুরান অনেকা৷ পঢ়ে সুনে কর ফল প্রভু একা৷৷
তব পদ পংকজ প্রীতি নিরংতর৷ সব সাধন কর যহ ফল সুংদর৷৷
ছূটই মল কি মলহি কে ধোএ ঘৃত কি পাব কোই বারি বিলোএ৷
প্রেম ভগতি জল বিনু রঘুরাঈ৷ অভিঅংতর মল কবহুন জাঈ৷৷
সোই সর্বগ্য তগ্য সোই পংডিত৷ সোই গুন গৃহ বিগ্যান অখংডিত৷৷
দচ্ছ সকল লচ্ছন জুত সোঈ৷ জাকেং পদ সরোজ রতি হোঈ৷৷

2.6.49

चौपाई
পরিহরি বযরু দেহু বৈদেহী৷ ভজহু কৃপানিধি পরম সনেহী৷৷
তাকে বচন বান সম লাগে৷ করিআ মুহ করি জাহি অভাগে৷৷
বূঢ় ভএসি ন ত মরতেউতোহী৷ অব জনি নযন দেখাবসি মোহী৷৷
তেহি অপনে মন অস অনুমানা৷ বধ্যো চহত এহি কৃপানিধানা৷৷
সো উঠি গযউ কহত দুর্বাদা৷ তব সকোপ বোলেউ ঘননাদা৷৷
কৌতুক প্রাত দেখিঅহু মোরা৷ করিহউবহুত কহৌং কা থোরা৷৷
সুনি সুত বচন ভরোসা আবা৷ প্রীতি সমেত অংক বৈঠাবা৷৷
করত বিচার ভযউ ভিনুসারা৷ লাগে কপি পুনি চহূদুআরা৷৷
কোপি কপিন্হ দুর্ঘট গঢ়ু ঘেরা৷ নগর কোলাহলু ভযউ ঘনেরা৷৷

2.5.49

चौपाई
সুনু লংকেস সকল গুন তোরেং৷ তাতেং তুম্হ অতিসয প্রিয মোরেং৷৷
রাম বচন সুনি বানর জূথা৷ সকল কহহিং জয কৃপা বরূথা৷৷
সুনত বিভীষনু প্রভু কৈ বানী৷ নহিং অঘাত শ্রবনামৃত জানী৷৷
পদ অংবুজ গহি বারহিং বারা৷ হৃদযসমাত ন প্রেমু অপারা৷৷
সুনহু দেব সচরাচর স্বামী৷ প্রনতপাল উর অংতরজামী৷৷
উর কছু প্রথম বাসনা রহী৷ প্রভু পদ প্রীতি সরিত সো বহী৷৷
অব কৃপাল নিজ ভগতি পাবনী৷ দেহু সদা সিব মন ভাবনী৷৷
এবমস্তু কহি প্রভু রনধীরা৷ মাগা তুরত সিংধু কর নীরা৷৷
জদপি সখা তব ইচ্ছা নাহীং৷ মোর দরসু অমোঘ জগ মাহীং৷৷

2.2.49

चौपाई
এক বিধাতহিং দূষনু দেংহীং৷ সুধা দেখাই দীন্হ বিষু জেহীং৷৷
খরভরু নগর সোচু সব কাহূ৷ দুসহ দাহু উর মিটা উছাহূ৷৷
বিপ্রবধূ কুলমান্য জঠেরী৷ জে প্রিয পরম কৈকেঈ কেরী৷৷
লগীং দেন সিখ সীলু সরাহী৷ বচন বানসম লাগহিং তাহী৷৷
ভরতু ন মোহি প্রিয রাম সমানা৷ সদা কহহু যহু সবু জগু জানা৷৷
করহু রাম পর সহজ সনেহূ৷ কেহিং অপরাধ আজু বনু দেহূ৷৷
কবহুন কিযহু সবতি আরেসূ৷ প্রীতি প্রতীতি জান সবু দেসূ৷৷
কৌসল্যাঅব কাহ বিগারা৷ তুম্হ জেহি লাগি বজ্র পুর পারা৷৷

2.1.49

चौपाई
রাবন মরন মনুজ কর জাচা৷ প্রভু বিধি বচনু কীন্হ চহ সাচা৷৷
জৌং নহিং জাউরহই পছিতাবা৷ করত বিচারু ন বনত বনাবা৷৷
এহি বিধি ভএ সোচবস ঈসা৷ তেহি সময জাই দসসীসা৷৷
লীন্হ নীচ মারীচহি সংগা৷ ভযউ তুরত সোই কপট কুরংগা৷৷
করি ছলু মূঢ় হরী বৈদেহী৷ প্রভু প্রভাউ তস বিদিত ন তেহী৷৷
মৃগ বধি বন্ধু সহিত হরি আএ৷ আশ্রমু দেখি নযন জল ছাএ৷৷
বিরহ বিকল নর ইব রঘুরাঈ৷ খোজত বিপিন ফিরত দোউ ভাঈ৷৷
কবহূজোগ বিযোগ ন জাকেং৷ দেখা প্রগট বিরহ দুখ তাকেং৷৷

1.7.49

चौपाई
जप तप नियम जोग निज धर्मा। श्रुति संभव नाना सुभ कर्मा।।
ग्यान दया दम तीरथ मज्जन। जहँ लगि धर्म कहत श्रुति सज्जन।।
आगम निगम पुरान अनेका। पढ़े सुने कर फल प्रभु एका।।
तब पद पंकज प्रीति निरंतर। सब साधन कर यह फल सुंदर।।
छूटइ मल कि मलहि के धोएँ। घृत कि पाव कोइ बारि बिलोएँ।।
प्रेम भगति जल बिनु रघुराई। अभिअंतर मल कबहुँ न जाई।।
सोइ सर्बग्य तग्य सोइ पंडित। सोइ गुन गृह बिग्यान अखंडित।।
दच्छ सकल लच्छन जुत सोई। जाकें पद सरोज रति होई।।

1.6.49

चौपाई
परिहरि बयरु देहु बैदेही। भजहु कृपानिधि परम सनेही।।
ताके बचन बान सम लागे। करिआ मुह करि जाहि अभागे।।
बूढ़ भएसि न त मरतेउँ तोही। अब जनि नयन देखावसि मोही।।
तेहि अपने मन अस अनुमाना। बध्यो चहत एहि कृपानिधाना।।
सो उठि गयउ कहत दुर्बादा। तब सकोप बोलेउ घननादा।।
कौतुक प्रात देखिअहु मोरा। करिहउँ बहुत कहौं का थोरा।।
सुनि सुत बचन भरोसा आवा। प्रीति समेत अंक बैठावा।।
करत बिचार भयउ भिनुसारा। लागे कपि पुनि चहूँ दुआरा।।
कोपि कपिन्ह दुर्घट गढ़ु घेरा। नगर कोलाहलु भयउ घनेरा।।

1.5.49

चौपाई
सुनु लंकेस सकल गुन तोरें। तातें तुम्ह अतिसय प्रिय मोरें।।
राम बचन सुनि बानर जूथा। सकल कहहिं जय कृपा बरूथा।।
सुनत बिभीषनु प्रभु कै बानी। नहिं अघात श्रवनामृत जानी।।
पद अंबुज गहि बारहिं बारा। हृदयँ समात न प्रेमु अपारा।।
सुनहु देव सचराचर स्वामी। प्रनतपाल उर अंतरजामी।।
उर कछु प्रथम बासना रही। प्रभु पद प्रीति सरित सो बही।।
अब कृपाल निज भगति पावनी। देहु सदा सिव मन भावनी।।
एवमस्तु कहि प्रभु रनधीरा। मागा तुरत सिंधु कर नीरा।।
जदपि सखा तव इच्छा नाहीं। मोर दरसु अमोघ जग माहीं।।

1.2.49

चौपाई
एक बिधातहिं दूषनु देंहीं। सुधा देखाइ दीन्ह बिषु जेहीं।।
खरभरु नगर सोचु सब काहू। दुसह दाहु उर मिटा उछाहू।।
बिप्रबधू कुलमान्य जठेरी। जे प्रिय परम कैकेई केरी।।
लगीं देन सिख सीलु सराही। बचन बानसम लागहिं ताही।।
भरतु न मोहि प्रिय राम समाना। सदा कहहु यहु सबु जगु जाना।।
करहु राम पर सहज सनेहू। केहिं अपराध आजु बनु देहू।।
कबहुँ न कियहु सवति आरेसू। प्रीति प्रतीति जान सबु देसू।।
कौसल्याँ अब काह बिगारा। तुम्ह जेहि लागि बज्र पुर पारा।।

दोहा/सोरठा

1.1.49

चौपाई
रावन मरन मनुज कर जाचा। प्रभु बिधि बचनु कीन्ह चह साचा।।
जौं नहिं जाउँ रहइ पछितावा। करत बिचारु न बनत बनावा।।
एहि बिधि भए सोचबस ईसा। तेहि समय जाइ दससीसा।।
लीन्ह नीच मारीचहि संगा। भयउ तुरत सोइ कपट कुरंगा।।
करि छलु मूढ़ हरी बैदेही। प्रभु प्रभाउ तस बिदित न तेही।।
मृग बधि बन्धु सहित हरि आए। आश्रमु देखि नयन जल छाए।।
बिरह बिकल नर इव रघुराई। खोजत बिपिन फिरत दोउ भाई।।
कबहूँ जोग बियोग न जाकें। देखा प्रगट बिरह दुख ताकें।।

दोहा/सोरठा

Pages

Subscribe to RSS - 49