चौपाई
তব খগপতি বিরংচি পহিং গযঊ৷ নিজ সংদেহ সুনাবত ভযঊ৷৷
সুনি বিরংচি রামহি সিরু নাবা৷ সমুঝি প্রতাপ প্রেম অতি ছাবা৷৷
মন মহুকরই বিচার বিধাতা৷ মাযা বস কবি কোবিদ গ্যাতা৷৷
হরি মাযা কর অমিতি প্রভাবা৷ বিপুল বার জেহিং মোহি নচাবা৷৷
অগ জগময জগ মম উপরাজা৷ নহিং আচরজ মোহ খগরাজা৷৷
তব বোলে বিধি গিরা সুহাঈ৷ জান মহেস রাম প্রভুতাঈ৷৷
বৈনতেয সংকর পহিং জাহূ৷ তাত অনত পূছহু জনি কাহূ৷৷
তহহোইহি তব সংসয হানী৷ চলেউ বিহংগ সুনত বিধি বানী৷৷

चौपाई
নাথ নীল নল কপি দ্বৌ ভাঈ৷ লরিকাঈ রিষি আসিষ পাঈ৷৷
তিন্হ কে পরস কিএগিরি ভারে৷ তরিহহিং জলধি প্রতাপ তুম্হারে৷৷
মৈং পুনি উর ধরি প্রভুতাঈ৷ করিহউবল অনুমান সহাঈ৷৷
এহি বিধি নাথ পযোধি বাইঅ৷ জেহিং যহ সুজসু লোক তিহুগাইঅ৷৷
এহি সর মম উত্তর তট বাসী৷ হতহু নাথ খল নর অঘ রাসী৷৷
সুনি কৃপাল সাগর মন পীরা৷ তুরতহিং হরী রাম রনধীরা৷৷
দেখি রাম বল পৌরুষ ভারী৷ হরষি পযোনিধি ভযউ সুখারী৷৷
সকল চরিত কহি প্রভুহি সুনাবা৷ চরন বংদি পাথোধি সিধাবা৷৷

चौपाई
এহি বিধি দুখিত প্রজেসকুমারী৷ অকথনীয দারুন দুখু ভারী৷৷
বীতেং সংবত সহস সতাসী৷ তজী সমাধি সংভু অবিনাসী৷৷
রাম নাম সিব সুমিরন লাগে৷ জানেউ সতীং জগতপতি জাগে৷৷
জাই সংভু পদ বংদনু কীন্হী৷ সনমুখ সংকর আসনু দীন্হা৷৷
লগে কহন হরিকথা রসালা৷ দচ্ছ প্রজেস ভএ তেহি কালা৷৷
দেখা বিধি বিচারি সব লাযক৷ দচ্ছহি কীন্হ প্রজাপতি নাযক৷৷
বড় অধিকার দচ্ছ জব পাবা৷ অতি অভিমানু হৃদযতব আবা৷৷
নহিং কোউ অস জনমা জগ মাহীং৷ প্রভুতা পাই জাহি মদ নাহীং৷৷

चौपाई
तात कुसल कहु सुखनिधान की। सहित अनुज अरु मातु जानकी।।
कपि सब चरित समास बखाने। भए दुखी मन महुँ पछिताने।।
अहह दैव मैं कत जग जायउँ। प्रभु के एकहु काज न आयउँ।।
जानि कुअवसरु मन धरि धीरा। पुनि कपि सन बोले बलबीरा।।
तात गहरु होइहि तोहि जाता। काजु नसाइहि होत प्रभाता।।
चढ़ु मम सायक सैल समेता। पठवौं तोहि जहँ कृपानिकेता।।
सुनि कपि मन उपजा अभिमाना। मोरें भार चलिहि किमि बाना।।
राम प्रभाव बिचारि बहोरी। बंदि चरन कह कपि कर जोरी।।

दोहा/सोरठा

चौपाई
बन हित कोल किरात किसोरी। रचीं बिरंचि बिषय सुख भोरी।।
पाइन कृमि जिमि कठिन सुभाऊ। तिन्हहि कलेसु न कानन काऊ।।
कै तापस तिय कानन जोगू। जिन्ह तप हेतु तजा सब भोगू।।
सिय बन बसिहि तात केहि भाँती। चित्रलिखित कपि देखि डेराती।।
सुरसर सुभग बनज बन चारी। डाबर जोगु कि हंसकुमारी।।
अस बिचारि जस आयसु होई। मैं सिख देउँ जानकिहि सोई।।
जौं सिय भवन रहै कह अंबा। मोहि कहँ होइ बहुत अवलंबा।।
सुनि रघुबीर मातु प्रिय बानी। सील सनेह सुधाँ जनु सानी।।

दोहा/सोरठा