चौपाई
કિંનર નાગ સિદ્ધ ગંધર્બા। બધુન્હ સમેત ચલે સુર સર્બા।।
બિષ્નુ બિરંચિ મહેસુ બિહાઈ। ચલે સકલ સુર જાન બનાઈ।।
સતીં બિલોકે બ્યોમ બિમાના। જાત ચલે સુંદર બિધિ નાના।।
સુર સુંદરી કરહિં કલ ગાના। સુનત શ્રવન છૂટહિં મુનિ ધ્યાના।।
પૂછેઉ તબ સિવકહેઉ બખાની। પિતા જગ્ય સુનિ કછુ હરષાની।।
જૌં મહેસુ મોહિ આયસુ દેહીં। કુછ દિન જાઇ રહૌં મિસ એહીં।।
પતિ પરિત્યાગ હૃદય દુખુ ભારી। કહઇ ન નિજ અપરાધ બિચારી।।
બોલી સતી મનોહર બાની। ભય સંકોચ પ્રેમ રસ સાની।।

चौपाई
উহারাম লছিমনহিং নিহারী৷ বোলে বচন মনুজ অনুসারী৷৷
অর্ধ রাতি গই কপি নহিং আযউ৷ রাম উঠাই অনুজ উর লাযউ৷৷
সকহু ন দুখিত দেখি মোহি কাঊ৷ বংধু সদা তব মৃদুল সুভাঊ৷৷
মম হিত লাগি তজেহু পিতু মাতা৷ সহেহু বিপিন হিম আতপ বাতা৷৷
সো অনুরাগ কহাঅব ভাঈ৷ উঠহু ন সুনি মম বচ বিকলাঈ৷৷
জৌং জনতেউবন বংধু বিছোহূ৷ পিতা বচন মনতেউনহিং ওহূ৷৷
সুত বিত নারি ভবন পরিবারা৷ হোহিং জাহিং জগ বারহিং বারা৷৷
অস বিচারি জিযজাগহু তাতা৷ মিলই ন জগত সহোদর ভ্রাতা৷৷
জথা পংখ বিনু খগ অতি দীনা৷ মনি বিনু ফনি করিবর কর হীনা৷৷

चौपाई
কিংনর নাগ সিদ্ধ গংধর্বা৷ বধুন্হ সমেত চলে সুর সর্বা৷৷
বিষ্নু বিরংচি মহেসু বিহাঈ৷ চলে সকল সুর জান বনাঈ৷৷
সতীং বিলোকে ব্যোম বিমানা৷ জাত চলে সুংদর বিধি নানা৷৷
সুর সুংদরী করহিং কল গানা৷ সুনত শ্রবন ছূটহিং মুনি ধ্যানা৷৷
পূছেউ তব সিবকহেউ বখানী৷ পিতা জগ্য সুনি কছু হরষানী৷৷
জৌং মহেসু মোহি আযসু দেহীং৷ কুছ দিন জাই রহৌং মিস এহীং৷৷
পতি পরিত্যাগ হৃদয দুখু ভারী৷ কহই ন নিজ অপরাধ বিচারী৷৷
বোলী সতী মনোহর বানী৷ ভয সংকোচ প্রেম রস সানী৷৷

चौपाई
उहाँ राम लछिमनहिं निहारी। बोले बचन मनुज अनुसारी।।
अर्ध राति गइ कपि नहिं आयउ। राम उठाइ अनुज उर लायउ।।
सकहु न दुखित देखि मोहि काऊ। बंधु सदा तव मृदुल सुभाऊ।।
मम हित लागि तजेहु पितु माता। सहेहु बिपिन हिम आतप बाता।।
सो अनुराग कहाँ अब भाई। उठहु न सुनि मम बच बिकलाई।।
जौं जनतेउँ बन बंधु बिछोहू। पिता बचन मनतेउँ नहिं ओहू।।
सुत बित नारि भवन परिवारा। होहिं जाहिं जग बारहिं बारा।।
अस बिचारि जियँ जागहु ताता। मिलइ न जगत सहोदर भ्राता।।
जथा पंख बिनु खग अति दीना। मनि बिनु फनि करिबर कर हीना।।

चौपाई
किंनर नाग सिद्ध गंधर्बा। बधुन्ह समेत चले सुर सर्बा।।
बिष्नु बिरंचि महेसु बिहाई। चले सकल सुर जान बनाई।।
सतीं बिलोके ब्योम बिमाना। जात चले सुंदर बिधि नाना।।
सुर सुंदरी करहिं कल गाना। सुनत श्रवन छूटहिं मुनि ध्याना।।
पूछेउ तब सिवँ कहेउ बखानी। पिता जग्य सुनि कछु हरषानी।।
जौं महेसु मोहि आयसु देहीं। कुछ दिन जाइ रहौं मिस एहीं।।
पति परित्याग हृदय दुखु भारी। कहइ न निज अपराध बिचारी।।
बोली सती मनोहर बानी। भय संकोच प्रेम रस सानी।।

दोहा/सोरठा