चौपाई
કહિ અસ બ્રહ્મભવન મુનિ ગયઊ। આગિલ ચરિત સુનહુ જસ ભયઊ।।
પતિહિ એકાંત પાઇ કહ મૈના। નાથ ન મૈં સમુઝે મુનિ બૈના।।
જૌં ઘરુ બરુ કુલુ હોઇ અનૂપા। કરિઅ બિબાહુ સુતા અનુરુપા।।
ન ત કન્યા બરુ રહઉ કુઆરી। કંત ઉમા મમ પ્રાનપિઆરી।।
જૌં ન મિલહિ બરુ ગિરિજહિ જોગૂ। ગિરિ જડ઼ સહજ કહિહિ સબુ લોગૂ।।
સોઇ બિચારિ પતિ કરેહુ બિબાહૂ। જેહિં ન બહોરિ હોઇ ઉર દાહૂ।।
અસ કહિ પરિ ચરન ધરિ સીસા। બોલે સહિત સનેહ ગિરીસા।।
બરુ પાવક પ્રગટૈ સસિ માહીં। નારદ બચનુ અન્યથા નાહીં।।

चौपाई
সভয দেব করুনানিধি জান্যো৷ শ্রবন প্রজংত সরাসনু তান্যো৷৷
বিসিখ নিকর নিসিচর মুখ ভরেঊ৷ তদপি মহাবল ভূমি ন পরেঊ৷৷
সরন্হি ভরা মুখ সন্মুখ ধাবা৷ কাল ত্রোন সজীব জনু আবা৷৷
তব প্রভু কোপি তীব্র সর লীন্হা৷ ধর তে ভিন্ন তাসু সির কীন্হা৷৷
সো সির পরেউ দসানন আগেং৷ বিকল ভযউ জিমি ফনি মনি ত্যাগেং৷৷
ধরনি ধসই ধর ধাব প্রচংডা৷ তব প্রভু কাটি কীন্হ দুই খংডা৷৷
পরে ভূমি জিমি নভ তেং ভূধর৷ হেঠ দাবি কপি ভালু নিসাচর৷৷
তাসু তেজ প্রভু বদন সমানা৷ সুর মুনি সবহিং অচংভব মানা৷৷
সুর দুংদুভীং বজাবহিং হরষহিং৷ অস্তুতি করহিং সুমন বহু বরষহিং৷৷

चौपाई
কহি অস ব্রহ্মভবন মুনি গযঊ৷ আগিল চরিত সুনহু জস ভযঊ৷৷
পতিহি একাংত পাই কহ মৈনা৷ নাথ ন মৈং সমুঝে মুনি বৈনা৷৷
জৌং ঘরু বরু কুলু হোই অনূপা৷ করিঅ বিবাহু সুতা অনুরুপা৷৷
ন ত কন্যা বরু রহউ কুআরী৷ কংত উমা মম প্রানপিআরী৷৷
জৌং ন মিলহি বরু গিরিজহি জোগূ৷ গিরি জড় সহজ কহিহি সবু লোগূ৷৷
সোই বিচারি পতি করেহু বিবাহূ৷ জেহিং ন বহোরি হোই উর দাহূ৷৷
অস কহি পরি চরন ধরি সীসা৷ বোলে সহিত সনেহ গিরীসা৷৷
বরু পাবক প্রগটৈ সসি মাহীং৷ নারদ বচনু অন্যথা নাহীং৷৷

चौपाई
सभय देव करुनानिधि जान्यो। श्रवन प्रजंत सरासनु तान्यो।।
बिसिख निकर निसिचर मुख भरेऊ। तदपि महाबल भूमि न परेऊ।।
सरन्हि भरा मुख सन्मुख धावा। काल त्रोन सजीव जनु आवा।।
तब प्रभु कोपि तीब्र सर लीन्हा। धर ते भिन्न तासु सिर कीन्हा।।
सो सिर परेउ दसानन आगें। बिकल भयउ जिमि फनि मनि त्यागें।।
धरनि धसइ धर धाव प्रचंडा। तब प्रभु काटि कीन्ह दुइ खंडा।।
परे भूमि जिमि नभ तें भूधर। हेठ दाबि कपि भालु निसाचर।।
तासु तेज प्रभु बदन समाना। सुर मुनि सबहिं अचंभव माना।।
सुर दुंदुभीं बजावहिं हरषहिं। अस्तुति करहिं सुमन बहु बरषहिं।।

चौपाई
कहि अस ब्रह्मभवन मुनि गयऊ। आगिल चरित सुनहु जस भयऊ।।
पतिहि एकांत पाइ कह मैना। नाथ न मैं समुझे मुनि बैना।।
जौं घरु बरु कुलु होइ अनूपा। करिअ बिबाहु सुता अनुरुपा।।
न त कन्या बरु रहउ कुआरी। कंत उमा मम प्रानपिआरी।।
जौं न मिलहि बरु गिरिजहि जोगू। गिरि जड़ सहज कहिहि सबु लोगू।।
सोइ बिचारि पति करेहु बिबाहू। जेहिं न बहोरि होइ उर दाहू।।
अस कहि परि चरन धरि सीसा। बोले सहित सनेह गिरीसा।।
बरु पावक प्रगटै ससि माहीं। नारद बचनु अन्यथा नाहीं।।

दोहा/सोरठा