चौपाई
તબ નારદ સબહિ સમુઝાવા। પૂરુબ કથાપ્રસંગુ સુનાવા।।
મયના સત્ય સુનહુ મમ બાની। જગદંબા તવ સુતા ભવાની।।
અજા અનાદિ સક્તિ અબિનાસિનિ। સદા સંભુ અરધંગ નિવાસિનિ।।
જગ સંભવ પાલન લય કારિનિ। નિજ ઇચ્છા લીલા બપુ ધારિનિ।।
જનમીં પ્રથમ દચ્છ ગૃહ જાઈ। નામુ સતી સુંદર તનુ પાઈ।।
તહુસતી સંકરહિ બિબાહીં। કથા પ્રસિદ્ધ સકલ જગ માહીં।।
એક બાર આવત સિવ સંગા। દેખેઉ રઘુકુલ કમલ પતંગા।।
ભયઉ મોહુ સિવ કહા ન કીન્હા। ભ્રમ બસ બેષુ સીય કર લીન્હા।।

चौपाई
সির ভুজ বাঢ়ি দেখি রিপু কেরী৷ ভালু কপিন্হ রিস ভঈ ঘনেরী৷৷
মরত ন মূঢ় কটেউ ভুজ সীসা৷ ধাএ কোপি ভালু ভট কীসা৷৷
বালিতনয মারুতি নল নীলা৷ বানররাজ দুবিদ বলসীলা৷৷
বিটপ মহীধর করহিং প্রহারা৷ সোই গিরি তরু গহি কপিন্হ সো মারা৷৷
এক নখন্হি রিপু বপুষ বিদারী৷ ভঅগি চলহিং এক লাতন্হ মারী৷৷
তব নল নীল সিরন্হি চঢ়ি গযঊ৷ নখন্হি লিলার বিদারত ভযঊ৷৷
রুধির দেখি বিষাদ উর ভারী৷ তিন্হহি ধরন কহুভুজা পসারী৷৷
গহে ন জাহিং করন্হি পর ফিরহীং৷ জনু জুগ মধুপ কমল বন চরহীং৷৷
কোপি কূদি দ্বৌ ধরেসি বহোরী৷ মহি পটকত ভজে ভুজা মরোরী৷৷

चौपाई
তব নারদ সবহি সমুঝাবা৷ পূরুব কথাপ্রসংগু সুনাবা৷৷
মযনা সত্য সুনহু মম বানী৷ জগদংবা তব সুতা ভবানী৷৷
অজা অনাদি সক্তি অবিনাসিনি৷ সদা সংভু অরধংগ নিবাসিনি৷৷
জগ সংভব পালন লয কারিনি৷ নিজ ইচ্ছা লীলা বপু ধারিনি৷৷
জনমীং প্রথম দচ্ছ গৃহ জাঈ৷ নামু সতী সুংদর তনু পাঈ৷৷
তহুসতী সংকরহি বিবাহীং৷ কথা প্রসিদ্ধ সকল জগ মাহীং৷৷
এক বার আবত সিব সংগা৷ দেখেউ রঘুকুল কমল পতংগা৷৷
ভযউ মোহু সিব কহা ন কীন্হা৷ ভ্রম বস বেষু সীয কর লীন্হা৷৷

चौपाई
सिर भुज बाढ़ि देखि रिपु केरी। भालु कपिन्ह रिस भई घनेरी।।
मरत न मूढ़ कटेउ भुज सीसा। धाए कोपि भालु भट कीसा।।
बालितनय मारुति नल नीला। बानरराज दुबिद बलसीला।।
बिटप महीधर करहिं प्रहारा। सोइ गिरि तरु गहि कपिन्ह सो मारा।।
एक नखन्हि रिपु बपुष बिदारी। भअगि चलहिं एक लातन्ह मारी।।
तब नल नील सिरन्हि चढ़ि गयऊ। नखन्हि लिलार बिदारत भयऊ।।
रुधिर देखि बिषाद उर भारी। तिन्हहि धरन कहुँ भुजा पसारी।।
गहे न जाहिं करन्हि पर फिरहीं। जनु जुग मधुप कमल बन चरहीं।।
कोपि कूदि द्वौ धरेसि बहोरी। महि पटकत भजे भुजा मरोरी।।

चौपाई
तब नारद सबहि समुझावा। पूरुब कथाप्रसंगु सुनावा।।
मयना सत्य सुनहु मम बानी। जगदंबा तव सुता भवानी।।
अजा अनादि सक्ति अबिनासिनि। सदा संभु अरधंग निवासिनि।।
जग संभव पालन लय कारिनि। निज इच्छा लीला बपु धारिनि।।
जनमीं प्रथम दच्छ गृह जाई। नामु सती सुंदर तनु पाई।।
तहँहुँ सती संकरहि बिबाहीं। कथा प्रसिद्ध सकल जग माहीं।।
एक बार आवत सिव संगा। देखेउ रघुकुल कमल पतंगा।।
भयउ मोहु सिव कहा न कीन्हा। भ्रम बस बेषु सीय कर लीन्हा।।