चौपाई
ਆਖਰ ਮਧੁਰ ਮਨੋਹਰ ਦੋਊ। ਬਰਨ ਬਿਲੋਚਨ ਜਨ ਜਿਯ ਜੋਊ।।
ਸੁਮਿਰਤ ਸੁਲਭ ਸੁਖਦ ਸਬ ਕਾਹੂ। ਲੋਕ ਲਾਹੁ ਪਰਲੋਕ ਨਿਬਾਹੂ।।
ਕਹਤ ਸੁਨਤ ਸੁਮਿਰਤ ਸੁਠਿ ਨੀਕੇ। ਰਾਮ ਲਖਨ ਸਮ ਪ੍ਰਿਯ ਤੁਲਸੀ ਕੇ।।
ਬਰਨਤ ਬਰਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਿਲਗਾਤੀ। ਬ੍ਰਹ੍ਮ ਜੀਵ ਸਮ ਸਹਜ ਸਾਤੀ।।
ਨਰ ਨਾਰਾਯਨ ਸਰਿਸ ਸੁਭ੍ਰਾਤਾ। ਜਗ ਪਾਲਕ ਬਿਸੇਸ਼ਿ ਜਨ ਤ੍ਰਾਤਾ।।
ਭਗਤਿ ਸੁਤਿਯ ਕਲ ਕਰਨ ਬਿਭੂਸ਼ਨ। ਜਗ ਹਿਤ ਹੇਤੁ ਬਿਮਲ ਬਿਧੁ ਪੂਸ਼ਨ ।
ਸ੍ਵਾਦ ਤੋਸ਼ ਸਮ ਸੁਗਤਿ ਸੁਧਾ ਕੇ। ਕਮਠ ਸੇਸ਼ ਸਮ ਧਰ ਬਸੁਧਾ ਕੇ।।
ਜਨ ਮਨ ਮਂਜੁ ਕਂਜ ਮਧੁਕਰ ਸੇ। ਜੀਹ ਜਸੋਮਤਿ ਹਰਿ ਹਲਧਰ ਸੇ।।

चौपाई
ਕਪਿਪਤਿ ਰੀਛ ਨਿਸਾਚਰ ਰਾਜਾ। ਅਂਗਦਾਦਿ ਜੇ ਕੀਸ ਸਮਾਜਾ।।
ਬਂਦਉਸਬ ਕੇ ਚਰਨ ਸੁਹਾਏ। ਅਧਮ ਸਰੀਰ ਰਾਮ ਜਿਨ੍ਹ ਪਾਏ।।
ਰਘੁਪਤਿ ਚਰਨ ਉਪਾਸਕ ਜੇਤੇ। ਖਗ ਮਰਿਗ ਸੁਰ ਨਰ ਅਸੁਰ ਸਮੇਤੇ।।
ਬਂਦਉਪਦ ਸਰੋਜ ਸਬ ਕੇਰੇ। ਜੇ ਬਿਨੁ ਕਾਮ ਰਾਮ ਕੇ ਚੇਰੇ।।
ਸੁਕ ਸਨਕਾਦਿ ਭਗਤ ਮੁਨਿ ਨਾਰਦ। ਜੇ ਮੁਨਿਬਰ ਬਿਗ੍ਯਾਨ ਬਿਸਾਰਦ।।
ਪ੍ਰਨਵਉਸਬਹਿਂ ਧਰਨਿ ਧਰਿ ਸੀਸਾ। ਕਰਹੁ ਕਰਿਪਾ ਜਨ ਜਾਨਿ ਮੁਨੀਸਾ।।
ਜਨਕਸੁਤਾ ਜਗ ਜਨਨਿ ਜਾਨਕੀ। ਅਤਿਸਯ ਪ੍ਰਿਯ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਾਨ ਕੀ।।
ਤਾਕੇ ਜੁਗ ਪਦ ਕਮਲ ਮਨਾਵਉ ਜਾਸੁ ਕਰਿਪਾਨਿਰਮਲ ਮਤਿ ਪਾਵਉ।
ਪੁਨਿ ਮਨ ਬਚਨ ਕਰ੍ਮ ਰਘੁਨਾਯਕ। ਚਰਨ ਕਮਲ ਬਂਦਉਸਬ ਲਾਯਕ।।
ਰਾਜਿਵਨਯਨ ਧਰੇਂ ਧਨੁ ਸਾਯਕ। ਭਗਤ ਬਿਪਤਿ ਭਂਜਨ ਸੁਖ ਦਾਯਕ।।

चौपाई
ਬਂਦਉਅਵਧ ਪੁਰੀ ਅਤਿ ਪਾਵਨਿ। ਸਰਜੂ ਸਰਿ ਕਲਿ ਕਲੁਸ਼ ਨਸਾਵਨਿ।।
ਪ੍ਰਨਵਉਪੁਰ ਨਰ ਨਾਰਿ ਬਹੋਰੀ। ਮਮਤਾ ਜਿਨ੍ਹ ਪਰ ਪ੍ਰਭੁਹਿ ਨ ਥੋਰੀ।।
ਸਿਯ ਨਿਂਦਕ ਅਘ ਓਘ ਨਸਾਏ। ਲੋਕ ਬਿਸੋਕ ਬਨਾਇ ਬਸਾਏ।।
ਬਂਦਉਕੌਸਲ੍ਯਾ ਦਿਸਿ ਪ੍ਰਾਚੀ। ਕੀਰਤਿ ਜਾਸੁ ਸਕਲ ਜਗ ਮਾਚੀ।।
ਪ੍ਰਗਟੇਉ ਜਹਰਘੁਪਤਿ ਸਸਿ ਚਾਰੂ। ਬਿਸ੍ਵ ਸੁਖਦ ਖਲ ਕਮਲ ਤੁਸਾਰੂ।।
ਦਸਰਥ ਰਾਉ ਸਹਿਤ ਸਬ ਰਾਨੀ। ਸੁਕਰਿਤ ਸੁਮਂਗਲ ਮੂਰਤਿ ਮਾਨੀ।।
ਕਰਉਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰਮ ਮਨ ਬਾਨੀ। ਕਰਹੁ ਕਰਿਪਾ ਸੁਤ ਸੇਵਕ ਜਾਨੀ।।
ਜਿਨ੍ਹਹਿ ਬਿਰਚਿ ਬਡ਼ ਭਯਉ ਬਿਧਾਤਾ। ਮਹਿਮਾ ਅਵਧਿ ਰਾਮ ਪਿਤੁ ਮਾਤਾ।।

चौपाई
ਏਹਿ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬਲ ਮਨਹਿ ਦੇਖਾਈ। ਕਰਿਹਉਰਘੁਪਤਿ ਕਥਾ ਸੁਹਾਈ।।
ਬ੍ਯਾਸ ਆਦਿ ਕਬਿ ਪੁਂਗਵ ਨਾਨਾ। ਜਿਨ੍ਹ ਸਾਦਰ ਹਰਿ ਸੁਜਸ ਬਖਾਨਾ।।
ਚਰਨ ਕਮਲ ਬਂਦਉਤਿਨ੍ਹ ਕੇਰੇ। ਪੁਰਵਹੁਸਕਲ ਮਨੋਰਥ ਮੇਰੇ।।
ਕਲਿ ਕੇ ਕਬਿਨ੍ਹ ਕਰਉਪਰਨਾਮਾ। ਜਿਨ੍ਹ ਬਰਨੇ ਰਘੁਪਤਿ ਗੁਨ ਗ੍ਰਾਮਾ।।
ਜੇ ਪ੍ਰਾਕਰਿਤ ਕਬਿ ਪਰਮ ਸਯਾਨੇ। ਭਾਸ਼ਾਜਿਨ੍ਹ ਹਰਿ ਚਰਿਤ ਬਖਾਨੇ।।
ਭਏ ਜੇ ਅਹਹਿਂ ਜੇ ਹੋਇਹਹਿਂ ਆਗੇਂ। ਪ੍ਰਨਵਉਸਬਹਿਂ ਕਪਟ ਸਬ ਤ੍ਯਾਗੇਂ।।
ਹੋਹੁ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਦੇਹੁ ਬਰਦਾਨੂ। ਸਾਧੁ ਸਮਾਜ ਭਨਿਤਿ ਸਨਮਾਨੂ।।
ਜੋ ਪ੍ਰਬਂਧ ਬੁਧ ਨਹਿਂ ਆਦਰਹੀਂ। ਸੋ ਸ਼੍ਰਮ ਬਾਦਿ ਬਾਲ ਕਬਿ ਕਰਹੀਂ।।
ਕੀਰਤਿ ਭਨਿਤਿ ਭੂਤਿ ਭਲਿ ਸੋਈ। ਸੁਰਸਰਿ ਸਮ ਸਬ ਕਹਹਿਤ ਹੋਈ।।

चौपाई
ਜੇ ਜਨਮੇ ਕਲਿਕਾਲ ਕਰਾਲਾ। ਕਰਤਬ ਬਾਯਸ ਬੇਸ਼ ਮਰਾਲਾ।।
ਚਲਤ ਕੁਪਂਥ ਬੇਦ ਮਗ ਛਾ਼ੇ। ਕਪਟ ਕਲੇਵਰ ਕਲਿ ਮਲ ਭਾ਼ੇਂ।।
ਬਂਚਕ ਭਗਤ ਕਹਾਇ ਰਾਮ ਕੇ। ਕਿਂਕਰ ਕਂਚਨ ਕੋਹ ਕਾਮ ਕੇ।।
ਤਿਨ੍ਹ ਮਹਪ੍ਰਥਮ ਰੇਖ ਜਗ ਮੋਰੀ। ਧੀਂਗ ਧਰਮਧ੍ਵਜ ਧਂਧਕ ਧੋਰੀ।।
ਜੌਂ ਅਪਨੇ ਅਵਗੁਨ ਸਬ ਕਹਊ ਬਾਢ਼ਇ ਕਥਾ ਪਾਰ ਨਹਿਂ ਲਹਊ।
ਤਾਤੇ ਮੈਂ ਅਤਿ ਅਲਪ ਬਖਾਨੇ। ਥੋਰੇ ਮਹੁਜਾਨਿਹਹਿਂ ਸਯਾਨੇ।।
ਸਮੁਝਿ ਬਿਬਿਧਿ ਬਿਧਿ ਬਿਨਤੀ ਮੋਰੀ। ਕੋਉ ਨ ਕਥਾ ਸੁਨਿ ਦੇਇਹਿ ਖੋਰੀ।।
ਏਤੇਹੁ ਪਰ ਕਰਿਹਹਿਂ ਜੇ ਅਸਂਕਾ। ਮੋਹਿ ਤੇ ਅਧਿਕ ਤੇ ਜਡ਼ ਮਤਿ ਰਂਕਾ।।
ਕਬਿ ਨ ਹੋਉਨਹਿਂ ਚਤੁਰ ਕਹਾਵਉ ਮਤਿ ਅਨੁਰੂਪ ਰਾਮ ਗੁਨ ਗਾਵਉ।