चौपाई
ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਨੀ ਕੈਕੇਈ ਲਜਾਨੀ। ਪ੍ਰਥਮ ਤਾਸੁ ਗਰਿਹ ਗਏ ਭਵਾਨੀ।।
ਤਾਹਿ ਪ੍ਰਬੋਧਿ ਬਹੁਤ ਸੁਖ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਪੁਨਿ ਨਿਜ ਭਵਨ ਗਵਨ ਹਰਿ ਕੀਨ੍ਹਾ।।
ਕਰਿਪਾਸਿਂਧੁ ਜਬ ਮਂਦਿਰ ਗਏ। ਪੁਰ ਨਰ ਨਾਰਿ ਸੁਖੀ ਸਬ ਭਏ।।
ਗੁਰ ਬਸਿਸ਼੍ਟ ਦ੍ਵਿਜ ਲਿਏ ਬੁਲਾਈ। ਆਜੁ ਸੁਘਰੀ ਸੁਦਿਨ ਸਮੁਦਾਈ।।
ਸਬ ਦ੍ਵਿਜ ਦੇਹੁ ਹਰਸ਼ਿ ਅਨੁਸਾਸਨ। ਰਾਮਚਂਦ੍ਰ ਬੈਠਹਿਂ ਸਿਂਘਾਸਨ।।
ਮੁਨਿ ਬਸਿਸ਼੍ਟ ਕੇ ਬਚਨ ਸੁਹਾਏ। ਸੁਨਤ ਸਕਲ ਬਿਪ੍ਰਨ੍ਹ ਅਤਿ ਭਾਏ।।
ਕਹਹਿਂ ਬਚਨ ਮਰਿਦੁ ਬਿਪ੍ਰ ਅਨੇਕਾ। ਜਗ ਅਭਿਰਾਮ ਰਾਮ ਅਭਿਸ਼ੇਕਾ।।
ਅਬ ਮੁਨਿਬਰ ਬਿਲਂਬ ਨਹਿਂ ਕੀਜੇ। ਮਹਾਰਾਜ ਕਹਤਿਲਕ ਕਰੀਜੈ।।

चौपाई
ਸੀਤਾ ਤੈਂ ਮਮ ਕਰਿਤ ਅਪਮਾਨਾ। ਕਟਿਹਉਤਵ ਸਿਰ ਕਠਿਨ ਕਰਿਪਾਨਾ।।
ਨਾਹਿਂ ਤ ਸਪਦਿ ਮਾਨੁ ਮਮ ਬਾਨੀ। ਸੁਮੁਖਿ ਹੋਤਿ ਨ ਤ ਜੀਵਨ ਹਾਨੀ।।
ਸ੍ਯਾਮ ਸਰੋਜ ਦਾਮ ਸਮ ਸੁਂਦਰ। ਪ੍ਰਭੁ ਭੁਜ ਕਰਿ ਕਰ ਸਮ ਦਸਕਂਧਰ।।
ਸੋ ਭੁਜ ਕਂਠ ਕਿ ਤਵ ਅਸਿ ਘੋਰਾ। ਸੁਨੁ ਸਠ ਅਸ ਪ੍ਰਵਾਨ ਪਨ ਮੋਰਾ।।
ਚਂਦ੍ਰਹਾਸ ਹਰੁ ਮਮ ਪਰਿਤਾਪਂ। ਰਘੁਪਤਿ ਬਿਰਹ ਅਨਲ ਸਂਜਾਤਂ।।
ਸੀਤਲ ਨਿਸਿਤ ਬਹਸਿ ਬਰ ਧਾਰਾ। ਕਹ ਸੀਤਾ ਹਰੁ ਮਮ ਦੁਖ ਭਾਰਾ।।
ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਪੁਨਿ ਮਾਰਨ ਧਾਵਾ। ਮਯਤਨਯਾਕਹਿ ਨੀਤਿ ਬੁਝਾਵਾ।।
ਕਹੇਸਿ ਸਕਲ ਨਿਸਿਚਰਿਨ੍ਹ ਬੋਲਾਈ। ਸੀਤਹਿ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਤ੍ਰਾਸਹੁ ਜਾਈ।।
ਮਾਸ ਦਿਵਸ ਮਹੁਕਹਾ ਨ ਮਾਨਾ। ਤੌ ਮੈਂ ਮਾਰਬਿ ਕਾਢ਼ਿ ਕਰਿਪਾਨਾ।।

चौपाई
ਮੁਨਿ ਅਗਸ੍ਤਿ ਕਰ ਸਿਸ਼੍ਯ ਸੁਜਾਨਾ। ਨਾਮ ਸੁਤੀਛਨ ਰਤਿ ਭਗਵਾਨਾ।।
ਮਨ ਕ੍ਰਮ ਬਚਨ ਰਾਮ ਪਦ ਸੇਵਕ। ਸਪਨੇਹੁਆਨ ਭਰੋਸ ਨ ਦੇਵਕ।।
ਪ੍ਰਭੁ ਆਗਵਨੁ ਸ਼੍ਰਵਨ ਸੁਨਿ ਪਾਵਾ। ਕਰਤ ਮਨੋਰਥ ਆਤੁਰ ਧਾਵਾ।।
ਹੇ ਬਿਧਿ ਦੀਨਬਂਧੁ ਰਘੁਰਾਯਾ। ਮੋ ਸੇ ਸਠ ਪਰ ਕਰਿਹਹਿਂ ਦਾਯਾ।।
ਸਹਿਤ ਅਨੁਜ ਮੋਹਿ ਰਾਮ ਗੋਸਾਈ। ਮਿਲਿਹਹਿਂ ਨਿਜ ਸੇਵਕ ਕੀ ਨਾਈ।।
ਮੋਰੇ ਜਿਯਭਰੋਸ ਦਰਿਢ਼ ਨਾਹੀਂ। ਭਗਤਿ ਬਿਰਤਿ ਨ ਗ੍ਯਾਨ ਮਨ ਮਾਹੀਂ।।
ਨਹਿਂ ਸਤਸਂਗ ਜੋਗ ਜਪ ਜਾਗਾ। ਨਹਿਂ ਦਰਿਢ਼ ਚਰਨ ਕਮਲ ਅਨੁਰਾਗਾ।।
ਏਕ ਬਾਨਿ ਕਰੁਨਾਨਿਧਾਨ ਕੀ। ਸੋ ਪ੍ਰਿਯ ਜਾਕੇਂ ਗਤਿ ਨ ਆਨ ਕੀ।।
ਹੋਇਹੈਂ ਸੁਫਲ ਆਜੁ ਮਮ ਲੋਚਨ। ਦੇਖਿ ਬਦਨ ਪਂਕਜ ਭਵ ਮੋਚਨ।।

चौपाई
ਏਹਿ ਮਹਰਘੁਪਤਿ ਨਾਮ ਉਦਾਰਾ। ਅਤਿ ਪਾਵਨ ਪੁਰਾਨ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਸਾਰਾ।।
ਮਂਗਲ ਭਵਨ ਅਮਂਗਲ ਹਾਰੀ। ਉਮਾ ਸਹਿਤ ਜੇਹਿ ਜਪਤ ਪੁਰਾਰੀ।।
ਭਨਿਤਿ ਬਿਚਿਤ੍ਰ ਸੁਕਬਿ ਕਰਿਤ ਜੋਊ। ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਸੋਹ ਨ ਸੋਊ।।
ਬਿਧੁਬਦਨੀ ਸਬ ਭਾਿ ਸਾਰੀ। ਸੋਨ ਨ ਬਸਨ ਬਿਨਾ ਬਰ ਨਾਰੀ।।
ਸਬ ਗੁਨ ਰਹਿਤ ਕੁਕਬਿ ਕਰਿਤ ਬਾਨੀ। ਰਾਮ ਨਾਮ ਜਸ ਅਂਕਿਤ ਜਾਨੀ।।
ਸਾਦਰ ਕਹਹਿਂ ਸੁਨਹਿਂ ਬੁਧ ਤਾਹੀ। ਮਧੁਕਰ ਸਰਿਸ ਸਂਤ ਗੁਨਗ੍ਰਾਹੀ।।
ਜਦਪਿ ਕਬਿਤ ਰਸ ਏਕਉ ਨਾਹੀ। ਰਾਮ ਪ੍ਰਤਾਪ ਪ੍ਰਕਟ ਏਹਿ ਮਾਹੀਂ।।
ਸੋਇ ਭਰੋਸ ਮੋਰੇਂ ਮਨ ਆਵਾ। ਕੇਹਿਂ ਨ ਸੁਸਂਗ ਬਡਪ੍ਪਨੁ ਪਾਵਾ।।
ਧੂਮਉ ਤਜਇ ਸਹਜ ਕਰੁਆਈ। ਅਗਰੁ ਪ੍ਰਸਂਗ ਸੁਗਂਧ ਬਸਾਈ।।

चौपाई
ଯହ ମତ ଜୌଂ ମାନହୁ ପ୍ରଭୁ ମୋରା| ଉଭଯ ପ୍ରକାର ସୁଜସୁ ଜଗ ତୋରା||
ସୁତ ସନ କହ ଦସକଂଠ ରିସାଈ| ଅସି ମତି ସଠ କେହିଂ ତୋହି ସିଖାଈ||
ଅବହୀଂ ତେ ଉର ସଂସଯ ହୋଈ| ବେନୁମୂଲ ସୁତ ଭଯହୁ ଘମୋଈ||
ସୁନି ପିତୁ ଗିରା ପରୁଷ ଅତି ଘୋରା| ଚଲା ଭବନ କହି ବଚନ କଠୋରା||
ହିତ ମତ ତୋହି ନ ଲାଗତ କୈସେଂ| କାଲ ବିବସ କହୁଭେଷଜ ଜୈସେଂ||
ସଂଧ୍ଯା ସମଯ ଜାନି ଦସସୀସା| ଭବନ ଚଲେଉ ନିରଖତ ଭୁଜ ବୀସା||
ଲଂକା ସିଖର ଉପର ଆଗାରା| ଅତି ବିଚିତ୍ର ତହହୋଇ ଅଖାରା||
ବୈଠ ଜାଇ ତେହୀ ମଂଦିର ରାବନ| ଲାଗେ କିଂନର ଗୁନ ଗନ ଗାବନ||
ବାଜହିଂ ତାଲ ପଖାଉଜ ବୀନା| ନୃତ୍ଯ କରହିଂ ଅପଛରା ପ୍ରବୀନା||