चौपाई
ਸੁਨੁ ਸਰ੍ਬਗ੍ਯ ਕਰਿਪਾ ਸੁਖ ਸਿਂਧੋ। ਦੀਨ ਦਯਾਕਰ ਆਰਤ ਬਂਧੋ।।
ਮਰਤੀ ਬੇਰ ਨਾਥ ਮੋਹਿ ਬਾਲੀ। ਗਯਉ ਤੁਮ੍ਹਾਰੇਹਿ ਕੋਂਛੇਂ ਘਾਲੀ।।
ਅਸਰਨ ਸਰਨ ਬਿਰਦੁ ਸਂਭਾਰੀ। ਮੋਹਿ ਜਨਿ ਤਜਹੁ ਭਗਤ ਹਿਤਕਾਰੀ।।
ਮੋਰੇਂ ਤੁਮ੍ਹ ਪ੍ਰਭੁ ਗੁਰ ਪਿਤੁ ਮਾਤਾ। ਜਾਉਕਹਾਤਜਿ ਪਦ ਜਲਜਾਤਾ।।
ਤੁਮ੍ਹਹਿ ਬਿਚਾਰਿ ਕਹਹੁ ਨਰਨਾਹਾ। ਪ੍ਰਭੁ ਤਜਿ ਭਵਨ ਕਾਜ ਮਮ ਕਾਹਾ।।
ਬਾਲਕ ਗ੍ਯਾਨ ਬੁਦ੍ਧਿ ਬਲ ਹੀਨਾ। ਰਾਖਹੁ ਸਰਨ ਨਾਥ ਜਨ ਦੀਨਾ।।
ਨੀਚਿ ਟਹਲ ਗਰਿਹ ਕੈ ਸਬ ਕਰਿਹਉ ਪਦ ਪਂਕਜ ਬਿਲੋਕਿ ਭਵ ਤਰਿਹਉ।
ਅਸ ਕਹਿ ਚਰਨ ਪਰੇਉ ਪ੍ਰਭੁ ਪਾਹੀ। ਅਬ ਜਨਿ ਨਾਥ ਕਹਹੁ ਗਰਿਹ ਜਾਹੀ।।

चौपाई
ਚਲੇਉ ਨਾਇ ਸਿਰੁ ਪੈਠੇਉ ਬਾਗਾ। ਫਲ ਖਾਏਸਿ ਤਰੁ ਤੋਰੈਂ ਲਾਗਾ।।
ਰਹੇ ਤਹਾਬਹੁ ਭਟ ਰਖਵਾਰੇ। ਕਛੁ ਮਾਰੇਸਿ ਕਛੁ ਜਾਇ ਪੁਕਾਰੇ।।
ਨਾਥ ਏਕ ਆਵਾ ਕਪਿ ਭਾਰੀ। ਤੇਹਿਂ ਅਸੋਕ ਬਾਟਿਕਾ ਉਜਾਰੀ।।
ਖਾਏਸਿ ਫਲ ਅਰੁ ਬਿਟਪ ਉਪਾਰੇ। ਰਚ੍ਛਕ ਮਰ੍ਦਿ ਮਰ੍ਦਿ ਮਹਿ ਡਾਰੇ।।
ਸੁਨਿ ਰਾਵਨ ਪਠਏ ਭਟ ਨਾਨਾ। ਤਿਨ੍ਹਹਿ ਦੇਖਿ ਗਰ੍ਜੇਉ ਹਨੁਮਾਨਾ।।
ਸਬ ਰਜਨੀਚਰ ਕਪਿ ਸਂਘਾਰੇ। ਗਏ ਪੁਕਾਰਤ ਕਛੁ ਅਧਮਾਰੇ।।
ਪੁਨਿ ਪਠਯਉ ਤੇਹਿਂ ਅਚ੍ਛਕੁਮਾਰਾ। ਚਲਾ ਸਂਗ ਲੈ ਸੁਭਟ ਅਪਾਰਾ।।
ਆਵਤ ਦੇਖਿ ਬਿਟਪ ਗਹਿ ਤਰ੍ਜਾ। ਤਾਹਿ ਨਿਪਾਤਿ ਮਹਾਧੁਨਿ ਗਰ੍ਜਾ।।

चौपाई
ਨਾਕ ਕਾਨ ਬਿਨੁ ਭਇ ਬਿਕਰਾਰਾ। ਜਨੁ ਸ੍ਤ੍ਰਵ ਸੈਲ ਗੈਰੁ ਕੈ ਧਾਰਾ।।
ਖਰ ਦੂਸ਼ਨ ਪਹਿਂ ਗਇ ਬਿਲਪਾਤਾ। ਧਿਗ ਧਿਗ ਤਵ ਪੌਰੁਸ਼ ਬਲ ਭ੍ਰਾਤਾ।।
ਤੇਹਿ ਪੂਛਾ ਸਬ ਕਹੇਸਿ ਬੁਝਾਈ। ਜਾਤੁਧਾਨ ਸੁਨਿ ਸੇਨ ਬਨਾਈ।।
ਧਾਏ ਨਿਸਿਚਰ ਨਿਕਰ ਬਰੂਥਾ। ਜਨੁ ਸਪਚ੍ਛ ਕਜ੍ਜਲ ਗਿਰਿ ਜੂਥਾ।।
ਨਾਨਾ ਬਾਹਨ ਨਾਨਾਕਾਰਾ। ਨਾਨਾਯੁਧ ਧਰ ਘੋਰ ਅਪਾਰਾ।।
ਸੁਪਨਖਾ ਆਗੇਂ ਕਰਿ ਲੀਨੀ। ਅਸੁਭ ਰੂਪ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਨਾਸਾ ਹੀਨੀ।।
ਅਸਗੁਨ ਅਮਿਤ ਹੋਹਿਂ ਭਯਕਾਰੀ। ਗਨਹਿਂ ਨ ਮਰਿਤ੍ਯੁ ਬਿਬਸ ਸਬ ਝਾਰੀ।।
ਗਰ੍ਜਹਿ ਤਰ੍ਜਹਿਂ ਗਗਨ ਉਡ਼ਾਹੀਂ। ਦੇਖਿ ਕਟਕੁ ਭਟ ਅਤਿ ਹਰਸ਼ਾਹੀਂ।।
ਕੋਉ ਕਹ ਜਿਅਤ ਧਰਹੁ ਦ੍ਵੌ ਭਾਈ। ਧਰਿ ਮਾਰਹੁ ਤਿਯ ਲੇਹੁ ਛਡ਼ਾਈ।।

चौपाई
ਕਪਿਪਤਿ ਰੀਛ ਨਿਸਾਚਰ ਰਾਜਾ। ਅਂਗਦਾਦਿ ਜੇ ਕੀਸ ਸਮਾਜਾ।।
ਬਂਦਉਸਬ ਕੇ ਚਰਨ ਸੁਹਾਏ। ਅਧਮ ਸਰੀਰ ਰਾਮ ਜਿਨ੍ਹ ਪਾਏ।।
ਰਘੁਪਤਿ ਚਰਨ ਉਪਾਸਕ ਜੇਤੇ। ਖਗ ਮਰਿਗ ਸੁਰ ਨਰ ਅਸੁਰ ਸਮੇਤੇ।।
ਬਂਦਉਪਦ ਸਰੋਜ ਸਬ ਕੇਰੇ। ਜੇ ਬਿਨੁ ਕਾਮ ਰਾਮ ਕੇ ਚੇਰੇ।।
ਸੁਕ ਸਨਕਾਦਿ ਭਗਤ ਮੁਨਿ ਨਾਰਦ। ਜੇ ਮੁਨਿਬਰ ਬਿਗ੍ਯਾਨ ਬਿਸਾਰਦ।।
ਪ੍ਰਨਵਉਸਬਹਿਂ ਧਰਨਿ ਧਰਿ ਸੀਸਾ। ਕਰਹੁ ਕਰਿਪਾ ਜਨ ਜਾਨਿ ਮੁਨੀਸਾ।।
ਜਨਕਸੁਤਾ ਜਗ ਜਨਨਿ ਜਾਨਕੀ। ਅਤਿਸਯ ਪ੍ਰਿਯ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਾਨ ਕੀ।।
ਤਾਕੇ ਜੁਗ ਪਦ ਕਮਲ ਮਨਾਵਉ ਜਾਸੁ ਕਰਿਪਾਨਿਰਮਲ ਮਤਿ ਪਾਵਉ।
ਪੁਨਿ ਮਨ ਬਚਨ ਕਰ੍ਮ ਰਘੁਨਾਯਕ। ਚਰਨ ਕਮਲ ਬਂਦਉਸਬ ਲਾਯਕ।।
ਰਾਜਿਵਨਯਨ ਧਰੇਂ ਧਨੁ ਸਾਯਕ। ਭਗਤ ਬਿਪਤਿ ਭਂਜਨ ਸੁਖ ਦਾਯਕ।।

चौपाई
ବଂଦି ଚରନ ଉର ଧରି ପ୍ରଭୁତାଈ| ଅଂଗଦ ଚଲେଉ ସବହି ସିରୁ ନାଈ||
ପ୍ରଭୁ ପ୍ରତାପ ଉର ସହଜ ଅସଂକା| ରନ ବାୁରା ବାଲିସୁତ ବଂକା||
ପୁର ପୈଠତ ରାବନ କର ବେଟା| ଖେଲତ ରହା ସୋ ହୋଇ ଗୈ ଭୈଂଟା||
ବାତହିଂ ବାତ କରଷ ବଢ଼ି ଆଈ| ଜୁଗଲ ଅତୁଲ ବଲ ପୁନି ତରୁନାଈ||
ତେହି ଅଂଗଦ କହୁଲାତ ଉଠାଈ| ଗହି ପଦ ପଟକେଉ ଭୂମି ଭବା||
ନିସିଚର ନିକର ଦେଖି ଭଟ ଭାରୀ| ଜହତହଚଲେ ନ ସକହିଂ ପୁକାରୀ||
ଏକ ଏକ ସନ ମରମୁ ନ କହହୀଂ| ସମୁଝି ତାସୁ ବଧ ଚୁପ କରି ରହହୀଂ||
ଭଯଉ କୋଲାହଲ ନଗର ମଝାରୀ| ଆବା କପି ଲଂକା ଜେହୀଂ ଜାରୀ||
ଅବ ଧୌଂ କହା କରିହି କରତାରା| ଅତି ସଭୀତ ସବ କରହିଂ ବିଚାରା||