चौपाई
ਹਰਸ਼ਿ ਭਰਤ ਕੋਸਲਪੁਰ ਆਏ। ਸਮਾਚਾਰ ਸਬ ਗੁਰਹਿ ਸੁਨਾਏ।।
ਪੁਨਿ ਮਂਦਿਰ ਮਹਬਾਤ ਜਨਾਈ। ਆਵਤ ਨਗਰ ਕੁਸਲ ਰਘੁਰਾਈ।।
ਸੁਨਤ ਸਕਲ ਜਨਨੀਂ ਉਠਿ ਧਾਈਂ। ਕਹਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕੁਸਲ ਭਰਤ ਸਮੁਝਾਈ।।
ਸਮਾਚਾਰ ਪੁਰਬਾਸਿਨ੍ਹ ਪਾਏ। ਨਰ ਅਰੁ ਨਾਰਿ ਹਰਸ਼ਿ ਸਬ ਧਾਏ।।
ਦਧਿ ਦੁਰ੍ਬਾ ਰੋਚਨ ਫਲ ਫੂਲਾ। ਨਵ ਤੁਲਸੀ ਦਲ ਮਂਗਲ ਮੂਲਾ।।
ਭਰਿ ਭਰਿ ਹੇਮ ਥਾਰ ਭਾਮਿਨੀ। ਗਾਵਤ ਚਲਿਂ ਸਿਂਧੁ ਸਿਂਧੁਰਗਾਮਿਨੀ।।
ਜੇ ਜੈਸੇਹਿਂ ਤੈਸੇਹਿਂ ਉਟਿ ਧਾਵਹਿਂ। ਬਾਲ ਬਰਿਦ੍ਧ ਕਹਸਂਗ ਨ ਲਾਵਹਿਂ।।
ਏਕ ਏਕਨ੍ਹ ਕਹਬੂਝਹਿਂ ਭਾਈ। ਤੁਮ੍ਹ ਦੇਖੇ ਦਯਾਲ ਰਘੁਰਾਈ।।
ਅਵਧਪੁਰੀ ਪ੍ਰਭੁ ਆਵਤ ਜਾਨੀ। ਭਈ ਸਕਲ ਸੋਭਾ ਕੈ ਖਾਨੀ।।
ਬਹਇ ਸੁਹਾਵਨ ਤ੍ਰਿਬਿਧ ਸਮੀਰਾ। ਭਇ ਸਰਜੂ ਅਤਿ ਨਿਰ੍ਮਲ ਨੀਰਾ।।

चौपाई
ਨਿਸਿਚਰਿ ਏਕ ਸਿਂਧੁ ਮਹੁਰਹਈ। ਕਰਿ ਮਾਯਾ ਨਭੁ ਕੇ ਖਗ ਗਹਈ।।
ਜੀਵ ਜਂਤੁ ਜੇ ਗਗਨ ਉਡ਼ਾਹੀਂ। ਜਲ ਬਿਲੋਕਿ ਤਿਨ੍ਹ ਕੈ ਪਰਿਛਾਹੀਂ।।
ਗਹਇ ਛਾਹਸਕ ਸੋ ਨ ਉਡ਼ਾਈ। ਏਹਿ ਬਿਧਿ ਸਦਾ ਗਗਨਚਰ ਖਾਈ।।
ਸੋਇ ਛਲ ਹਨੂਮਾਨ ਕਹਕੀਨ੍ਹਾ। ਤਾਸੁ ਕਪਟੁ ਕਪਿ ਤੁਰਤਹਿਂ ਚੀਨ੍ਹਾ।।
ਤਾਹਿ ਮਾਰਿ ਮਾਰੁਤਸੁਤ ਬੀਰਾ। ਬਾਰਿਧਿ ਪਾਰ ਗਯਉ ਮਤਿਧੀਰਾ।।
ਤਹਾਜਾਇ ਦੇਖੀ ਬਨ ਸੋਭਾ। ਗੁਂਜਤ ਚਂਚਰੀਕ ਮਧੁ ਲੋਭਾ।।
ਨਾਨਾ ਤਰੁ ਫਲ ਫੂਲ ਸੁਹਾਏ। ਖਗ ਮਰਿਗ ਬਰਿਂਦ ਦੇਖਿ ਮਨ ਭਾਏ।।
ਸੈਲ ਬਿਸਾਲ ਦੇਖਿ ਏਕ ਆਗੇਂ। ਤਾ ਪਰ ਧਾਇ ਚਢੇਉ ਭਯ ਤ੍ਯਾਗੇਂ।।
ਉਮਾ ਨ ਕਛੁ ਕਪਿ ਕੈ ਅਧਿਕਾਈ। ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਤਾਪ ਜੋ ਕਾਲਹਿ ਖਾਈ।।

चौपाई
ਰਘੁਪਤਿ ਚਿਤ੍ਰਕੂਟ ਬਸਿ ਨਾਨਾ। ਚਰਿਤ ਕਿਏ ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਸੁਧਾ ਸਮਾਨਾ।।
ਬਹੁਰਿ ਰਾਮ ਅਸ ਮਨ ਅਨੁਮਾਨਾ। ਹੋਇਹਿ ਭੀਰ ਸਬਹਿਂ ਮੋਹਿ ਜਾਨਾ।।
ਸਕਲ ਮੁਨਿਨ੍ਹ ਸਨ ਬਿਦਾ ਕਰਾਈ। ਸੀਤਾ ਸਹਿਤ ਚਲੇ ਦ੍ਵੌ ਭਾਈ।।
ਅਤ੍ਰਿ ਕੇ ਆਸ਼੍ਰਮ ਜਬ ਪ੍ਰਭੁ ਗਯਊ। ਸੁਨਤ ਮਹਾਮੁਨਿ ਹਰਸ਼ਿਤ ਭਯਊ।।
ਪੁਲਕਿਤ ਗਾਤ ਅਤ੍ਰਿ ਉਠਿ ਧਾਏ। ਦੇਖਿ ਰਾਮੁ ਆਤੁਰ ਚਲਿ ਆਏ।।
ਕਰਤ ਦਂਡਵਤ ਮੁਨਿ ਉਰ ਲਾਏ। ਪ੍ਰੇਮ ਬਾਰਿ ਦ੍ਵੌ ਜਨ ਅਨ੍ਹਵਾਏ।।
ਦੇਖਿ ਰਾਮ ਛਬਿ ਨਯਨ ਜੁਡ਼ਾਨੇ। ਸਾਦਰ ਨਿਜ ਆਸ਼੍ਰਮ ਤਬ ਆਨੇ।।
ਕਰਿ ਪੂਜਾ ਕਹਿ ਬਚਨ ਸੁਹਾਏ। ਦਿਏ ਮੂਲ ਫਲ ਪ੍ਰਭੁ ਮਨ ਭਾਏ।।

चौपाई
ਮਜ੍ਜਨ ਫਲ ਪੇਖਿਅ ਤਤਕਾਲਾ। ਕਾਕ ਹੋਹਿਂ ਪਿਕ ਬਕਉ ਮਰਾਲਾ।।
ਸੁਨਿ ਆਚਰਜ ਕਰੈ ਜਨਿ ਕੋਈ। ਸਤਸਂਗਤਿ ਮਹਿਮਾ ਨਹਿਂ ਗੋਈ।।
ਬਾਲਮੀਕ ਨਾਰਦ ਘਟਜੋਨੀ। ਨਿਜ ਨਿਜ ਮੁਖਨਿ ਕਹੀ ਨਿਜ ਹੋਨੀ।।
ਜਲਚਰ ਥਲਚਰ ਨਭਚਰ ਨਾਨਾ। ਜੇ ਜਡ਼ ਚੇਤਨ ਜੀਵ ਜਹਾਨਾ।।
ਮਤਿ ਕੀਰਤਿ ਗਤਿ ਭੂਤਿ ਭਲਾਈ। ਜਬ ਜੇਹਿਂ ਜਤਨ ਜਹਾਜੇਹਿਂ ਪਾਈ।।
ਸੋ ਜਾਨਬ ਸਤਸਂਗ ਪ੍ਰਭਾਊ। ਲੋਕਹੁਬੇਦ ਨ ਆਨ ਉਪਾਊ।।
ਬਿਨੁ ਸਤਸਂਗ ਬਿਬੇਕ ਨ ਹੋਈ। ਰਾਮ ਕਰਿਪਾ ਬਿਨੁ ਸੁਲਭ ਨ ਸੋਈ।।
ਸਤਸਂਗਤ ਮੁਦ ਮਂਗਲ ਮੂਲਾ। ਸੋਇ ਫਲ ਸਿਧਿ ਸਬ ਸਾਧਨ ਫੂਲਾ।।
ਸਠ ਸੁਧਰਹਿਂ ਸਤਸਂਗਤਿ ਪਾਈ। ਪਾਰਸ ਪਰਸ ਕੁਧਾਤ ਸੁਹਾਈ।।
ਬਿਧਿ ਬਸ ਸੁਜਨ ਕੁਸਂਗਤ ਪਰਹੀਂ। ਫਨਿ ਮਨਿ ਸਮ ਨਿਜ ਗੁਨ ਅਨੁਸਰਹੀਂ।।

चौपाई
ଜେ ରାମେସ୍ବର ଦରସନୁ କରିହହିଂ| ତେ ତନୁ ତଜି ମମ ଲୋକ ସିଧରିହହିଂ||
ଜୋ ଗଂଗାଜଲୁ ଆନି ଚଢ଼ାଇହି| ସୋ ସାଜୁଜ୍ଯ ମୁକ୍ତି ନର ପାଇହି||
ହୋଇ ଅକାମ ଜୋ ଛଲ ତଜି ସେଇହି| ଭଗତି ମୋରି ତେହି ସଂକର ଦେଇହି||
ମମ କୃତ ସେତୁ ଜୋ ଦରସନୁ କରିହୀ| ସୋ ବିନୁ ଶ୍ରମ ଭବସାଗର ତରିହୀ||
ରାମ ବଚନ ସବ କେ ଜିଯ ଭାଏ| ମୁନିବର ନିଜ ନିଜ ଆଶ୍ରମ ଆଏ||
ଗିରିଜା ରଘୁପତି କୈ ଯହ ରୀତୀ| ସଂତତ କରହିଂ ପ୍ରନତ ପର ପ୍ରୀତୀ||
ବାା ସେତୁ ନୀଲ ନଲ ନାଗର| ରାମ କୃପାଜସୁ ଭଯଉ ଉଜାଗର||
ବୂଡ଼ହିଂ ଆନହି ବୋରହିଂ ଜେଈ| ଭଏ ଉପଲ ବୋହିତ ସମ ତେଈ||
ମହିମା ଯହ ନ ଜଲଧି କଇ ବରନୀ| ପାହନ ଗୁନ ନ କପିନ୍ହ କଇ କରନୀ||