चौपाई
jauṃ ē kaṃda mūla phala khāhīṃ. bādi sudhādi asana jaga māhīṃ..
ēka kahahiṃ ē sahaja suhāē. āpu pragaṭa bhaē bidhi na banāē..
jahaom lagi bēda kahī bidhi karanī. śravana nayana mana gōcara baranī..
dēkhahu khōji bhuana dasa cārī. kahaom asa puruṣa kahāom asi nārī..
inhahi dēkhi bidhi manu anurāgā. paṭatara jōga banāvai lāgā..
kīnha bahuta śrama aika na āē. tēhiṃ iriṣā bana āni durāē..
ēka kahahiṃ hama bahuta na jānahiṃ. āpuhi parama dhanya kari mānahiṃ..

चौपाई
ਕਹੇਉਗ੍ਯਾਨ ਸਿਦ੍ਧਾਂਤ ਬੁਝਾਈ। ਸੁਨਹੁ ਭਗਤਿ ਮਨਿ ਕੈ ਪ੍ਰਭੁਤਾਈ।।
ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਚਿਂਤਾਮਨਿ ਸੁਂਦਰ। ਬਸਇ ਗਰੁਡ਼ ਜਾਕੇ ਉਰ ਅਂਤਰ।।
ਪਰਮ ਪ੍ਰਕਾਸ ਰੂਪ ਦਿਨ ਰਾਤੀ। ਨਹਿਂ ਕਛੁ ਚਹਿਅ ਦਿਆ ਘਰਿਤ ਬਾਤੀ।।
ਮੋਹ ਦਰਿਦ੍ਰ ਨਿਕਟ ਨਹਿਂ ਆਵਾ। ਲੋਭ ਬਾਤ ਨਹਿਂ ਤਾਹਿ ਬੁਝਾਵਾ।।
ਪ੍ਰਬਲ ਅਬਿਦ੍ਯਾ ਤਮ ਮਿਟਿ ਜਾਈ। ਹਾਰਹਿਂ ਸਕਲ ਸਲਭ ਸਮੁਦਾਈ।।
ਖਲ ਕਾਮਾਦਿ ਨਿਕਟ ਨਹਿਂ ਜਾਹੀਂ। ਬਸਇ ਭਗਤਿ ਜਾਕੇ ਉਰ ਮਾਹੀਂ।।
ਗਰਲ ਸੁਧਾਸਮ ਅਰਿ ਹਿਤ ਹੋਈ। ਤੇਹਿ ਮਨਿ ਬਿਨੁ ਸੁਖ ਪਾਵ ਨ ਕੋਈ।।
ਬ੍ਯਾਪਹਿਂ ਮਾਨਸ ਰੋਗ ਨ ਭਾਰੀ। ਜਿਨ੍ਹ ਕੇ ਬਸ ਸਬ ਜੀਵ ਦੁਖਾਰੀ।।
ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਮਨਿ ਉਰ ਬਸ ਜਾਕੇਂ। ਦੁਖ ਲਵਲੇਸ ਨ ਸਪਨੇਹੁਤਾਕੇਂ।।

चौपाई
ਜੌਂ ਏ ਕਂਦ ਮੂਲ ਫਲ ਖਾਹੀਂ। ਬਾਦਿ ਸੁਧਾਦਿ ਅਸਨ ਜਗ ਮਾਹੀਂ।।
ਏਕ ਕਹਹਿਂ ਏ ਸਹਜ ਸੁਹਾਏ। ਆਪੁ ਪ੍ਰਗਟ ਭਏ ਬਿਧਿ ਨ ਬਨਾਏ।।
ਜਹਲਗਿ ਬੇਦ ਕਹੀ ਬਿਧਿ ਕਰਨੀ। ਸ਼੍ਰਵਨ ਨਯਨ ਮਨ ਗੋਚਰ ਬਰਨੀ।।
ਦੇਖਹੁ ਖੋਜਿ ਭੁਅਨ ਦਸ ਚਾਰੀ। ਕਹਅਸ ਪੁਰੁਸ਼ ਕਹਾਅਸਿ ਨਾਰੀ।।
ਇਨ੍ਹਹਿ ਦੇਖਿ ਬਿਧਿ ਮਨੁ ਅਨੁਰਾਗਾ। ਪਟਤਰ ਜੋਗ ਬਨਾਵੈ ਲਾਗਾ।।
ਕੀਨ੍ਹ ਬਹੁਤ ਸ਼੍ਰਮ ਐਕ ਨ ਆਏ। ਤੇਹਿਂ ਇਰਿਸ਼ਾ ਬਨ ਆਨਿ ਦੁਰਾਏ।।
ਏਕ ਕਹਹਿਂ ਹਮ ਬਹੁਤ ਨ ਜਾਨਹਿਂ। ਆਪੁਹਿ ਪਰਮ ਧਨ੍ਯ ਕਰਿ ਮਾਨਹਿਂ।।
ਤੇ ਪੁਨਿ ਪੁਨ੍ਯਪੁਂਜ ਹਮ ਲੇਖੇ। ਜੇ ਦੇਖਹਿਂ ਦੇਖਿਹਹਿਂ ਜਿਨ੍ਹ ਦੇਖੇ।।

चौपाई
କହେଉଗ୍ଯାନ ସିଦ୍ଧାଂତ ବୁଝାଈ| ସୁନହୁ ଭଗତି ମନି କୈ ପ୍ରଭୁତାଈ||
ରାମ ଭଗତି ଚିଂତାମନି ସୁଂଦର| ବସଇ ଗରୁଡ଼ ଜାକେ ଉର ଅଂତର||
ପରମ ପ୍ରକାସ ରୂପ ଦିନ ରାତୀ| ନହିଂ କଛୁ ଚହିଅ ଦିଆ ଘୃତ ବାତୀ||
ମୋହ ଦରିଦ୍ର ନିକଟ ନହିଂ ଆବା| ଲୋଭ ବାତ ନହିଂ ତାହି ବୁଝାବା||
ପ୍ରବଲ ଅବିଦ୍ଯା ତମ ମିଟି ଜାଈ| ହାରହିଂ ସକଲ ସଲଭ ସମୁଦାଈ||
ଖଲ କାମାଦି ନିକଟ ନହିଂ ଜାହୀଂ| ବସଇ ଭଗତି ଜାକେ ଉର ମାହୀଂ||
ଗରଲ ସୁଧାସମ ଅରି ହିତ ହୋଈ| ତେହି ମନି ବିନୁ ସୁଖ ପାବ ନ କୋଈ||
ବ୍ଯାପହିଂ ମାନସ ରୋଗ ନ ଭାରୀ| ଜିନ୍ହ କେ ବସ ସବ ଜୀବ ଦୁଖାରୀ||
ରାମ ଭଗତି ମନି ଉର ବସ ଜାକେଂ| ଦୁଖ ଲବଲେସ ନ ସପନେହୁତାକେଂ||

चौपाई
ଜୌଂ ଏ କଂଦ ମୂଲ ଫଲ ଖାହୀଂ| ବାଦି ସୁଧାଦି ଅସନ ଜଗ ମାହୀଂ||
ଏକ କହହିଂ ଏ ସହଜ ସୁହାଏ| ଆପୁ ପ୍ରଗଟ ଭଏ ବିଧି ନ ବନାଏ||
ଜହଲଗି ବେଦ କହୀ ବିଧି କରନୀ| ଶ୍ରବନ ନଯନ ମନ ଗୋଚର ବରନୀ||
ଦେଖହୁ ଖୋଜି ଭୁଅନ ଦସ ଚାରୀ| କହଅସ ପୁରୁଷ କହାଅସି ନାରୀ||
ଇନ୍ହହି ଦେଖି ବିଧି ମନୁ ଅନୁରାଗା| ପଟତର ଜୋଗ ବନାବୈ ଲାଗା||
କୀନ୍ହ ବହୁତ ଶ୍ରମ ଐକ ନ ଆଏ| ତେହିଂ ଇରିଷା ବନ ଆନି ଦୁରାଏ||
ଏକ କହହିଂ ହମ ବହୁତ ନ ଜାନହିଂ| ଆପୁହି ପରମ ଧନ୍ଯ କରି ମାନହିଂ||
ତେ ପୁନି ପୁନ୍ଯପୁଂଜ ହମ ଲେଖେ| ଜେ ଦେଖହିଂ ଦେଖିହହିଂ ଜିନ୍ହ ଦେଖେ||