चौपाई
ਕੋਟਿਨ੍ਹ ਬਾਜਿਮੇਧ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀਨ੍ਹੇ। ਦਾਨ ਅਨੇਕ ਦ੍ਵਿਜਨ੍ਹ ਕਹਦੀਨ੍ਹੇ।।
ਸ਼੍ਰੁਤਿ ਪਥ ਪਾਲਕ ਧਰ੍ਮ ਧੁਰਂਧਰ। ਗੁਨਾਤੀਤ ਅਰੁ ਭੋਗ ਪੁਰਂਦਰ।।
ਪਤਿ ਅਨੁਕੂਲ ਸਦਾ ਰਹ ਸੀਤਾ। ਸੋਭਾ ਖਾਨਿ ਸੁਸੀਲ ਬਿਨੀਤਾ।।
ਜਾਨਤਿ ਕਰਿਪਾਸਿਂਧੁ ਪ੍ਰਭੁਤਾਈ। ਸੇਵਤਿ ਚਰਨ ਕਮਲ ਮਨ ਲਾਈ।।
ਜਦ੍ਯਪਿ ਗਰਿਹਸੇਵਕ ਸੇਵਕਿਨੀ। ਬਿਪੁਲ ਸਦਾ ਸੇਵਾ ਬਿਧਿ ਗੁਨੀ।।
ਨਿਜ ਕਰ ਗਰਿਹ ਪਰਿਚਰਜਾ ਕਰਈ। ਰਾਮਚਂਦ੍ਰ ਆਯਸੁ ਅਨੁਸਰਈ।।
ਜੇਹਿ ਬਿਧਿ ਕਰਿਪਾਸਿਂਧੁ ਸੁਖ ਮਾਨਇ। ਸੋਇ ਕਰ ਸ਼੍ਰੀ ਸੇਵਾ ਬਿਧਿ ਜਾਨਇ।।
ਕੌਸਲ੍ਯਾਦਿ ਸਾਸੁ ਗਰਿਹ ਮਾਹੀਂ। ਸੇਵਇ ਸਬਨ੍ਹਿ ਮਾਨ ਮਦ ਨਾਹੀਂ।।
ਉਮਾ ਰਮਾ ਬ੍ਰਹ੍ਮਾਦਿ ਬਂਦਿਤਾ। ਜਗਦਂਬਾ ਸਂਤਤਮਨਿਂਦਿਤਾ।।

चौपाई
ਜਦਪਿ ਕਹਿ ਕਪਿ ਅਤਿ ਹਿਤ ਬਾਨੀ। ਭਗਤਿ ਬਿਬੇਕ ਬਿਰਤਿ ਨਯ ਸਾਨੀ।।
ਬੋਲਾ ਬਿਹਸਿ ਮਹਾ ਅਭਿਮਾਨੀ। ਮਿਲਾ ਹਮਹਿ ਕਪਿ ਗੁਰ ਬਡ਼ ਗ੍ਯਾਨੀ।।
ਮਰਿਤ੍ਯੁ ਨਿਕਟ ਆਈ ਖਲ ਤੋਹੀ। ਲਾਗੇਸਿ ਅਧਮ ਸਿਖਾਵਨ ਮੋਹੀ।।
ਉਲਟਾ ਹੋਇਹਿ ਕਹ ਹਨੁਮਾਨਾ। ਮਤਿਭ੍ਰਮ ਤੋਰ ਪ੍ਰਗਟ ਮੈਂ ਜਾਨਾ।।
ਸੁਨਿ ਕਪਿ ਬਚਨ ਬਹੁਤ ਖਿਸਿਆਨਾ। ਬੇਗਿ ਨ ਹਰਹੁਮੂਢ਼ ਕਰ ਪ੍ਰਾਨਾ।।
ਸੁਨਤ ਨਿਸਾਚਰ ਮਾਰਨ ਧਾਏ। ਸਚਿਵਨ੍ਹ ਸਹਿਤ ਬਿਭੀਸ਼ਨੁ ਆਏ।
ਨਾਇ ਸੀਸ ਕਰਿ ਬਿਨਯ ਬਹੂਤਾ। ਨੀਤਿ ਬਿਰੋਧ ਨ ਮਾਰਿਅ ਦੂਤਾ।।
ਆਨ ਦਂਡ ਕਛੁ ਕਰਿਅ ਗੋਸਾ। ਸਬਹੀਂ ਕਹਾ ਮਂਤ੍ਰ ਭਲ ਭਾਈ।।
ਸੁਨਤ ਬਿਹਸਿ ਬੋਲਾ ਦਸਕਂਧਰ। ਅਂਗ ਭਂਗ ਕਰਿ ਪਠਇਅ ਬਂਦਰ।।

चौपाई
ਸੁਨਹੁ ਪ੍ਰਿਯਾ ਬ੍ਰਤ ਰੁਚਿਰ ਸੁਸੀਲਾ। ਮੈਂ ਕਛੁ ਕਰਬਿ ਲਲਿਤ ਨਰਲੀਲਾ।।
ਤੁਮ੍ਹ ਪਾਵਕ ਮਹੁਕਰਹੁ ਨਿਵਾਸਾ। ਜੌ ਲਗਿ ਕਰੌਂ ਨਿਸਾਚਰ ਨਾਸਾ।।
ਜਬਹਿਂ ਰਾਮ ਸਬ ਕਹਾ ਬਖਾਨੀ। ਪ੍ਰਭੁ ਪਦ ਧਰਿ ਹਿਯਅਨਲ ਸਮਾਨੀ।।
ਨਿਜ ਪ੍ਰਤਿਬਿਂਬ ਰਾਖਿ ਤਹਸੀਤਾ। ਤੈਸਇ ਸੀਲ ਰੁਪ ਸੁਬਿਨੀਤਾ।।
ਲਛਿਮਨਹੂਯਹ ਮਰਮੁ ਨ ਜਾਨਾ। ਜੋ ਕਛੁ ਚਰਿਤ ਰਚਾ ਭਗਵਾਨਾ।।
ਦਸਮੁਖ ਗਯਉ ਜਹਾਮਾਰੀਚਾ। ਨਾਇ ਮਾਥ ਸ੍ਵਾਰਥ ਰਤ ਨੀਚਾ।।
ਨਵਨਿ ਨੀਚ ਕੈ ਅਤਿ ਦੁਖਦਾਈ। ਜਿਮਿ ਅਂਕੁਸ ਧਨੁ ਉਰਗ ਬਿਲਾਈ।।
ਭਯਦਾਯਕ ਖਲ ਕੈ ਪ੍ਰਿਯ ਬਾਨੀ। ਜਿਮਿ ਅਕਾਲ ਕੇ ਕੁਸੁਮ ਭਵਾਨੀ।।

चौपाई
ਰਾਮ ਭਗਤ ਹਿਤ ਨਰ ਤਨੁ ਧਾਰੀ। ਸਹਿ ਸਂਕਟ ਕਿਏ ਸਾਧੁ ਸੁਖਾਰੀ।।
ਨਾਮੁ ਸਪ੍ਰੇਮ ਜਪਤ ਅਨਯਾਸਾ। ਭਗਤ ਹੋਹਿਂ ਮੁਦ ਮਂਗਲ ਬਾਸਾ।।
ਰਾਮ ਏਕ ਤਾਪਸ ਤਿਯ ਤਾਰੀ। ਨਾਮ ਕੋਟਿ ਖਲ ਕੁਮਤਿ ਸੁਧਾਰੀ।।
ਰਿਸ਼ਿ ਹਿਤ ਰਾਮ ਸੁਕੇਤੁਸੁਤਾ ਕੀ। ਸਹਿਤ ਸੇਨ ਸੁਤ ਕੀਨ੍ਹ ਬਿਬਾਕੀ।।
ਸਹਿਤ ਦੋਸ਼ ਦੁਖ ਦਾਸ ਦੁਰਾਸਾ। ਦਲਇ ਨਾਮੁ ਜਿਮਿ ਰਬਿ ਨਿਸਿ ਨਾਸਾ।।
ਭਂਜੇਉ ਰਾਮ ਆਪੁ ਭਵ ਚਾਪੂ। ਭਵ ਭਯ ਭਂਜਨ ਨਾਮ ਪ੍ਰਤਾਪੂ।।
ਦਂਡਕ ਬਨੁ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀਨ੍ਹ ਸੁਹਾਵਨ। ਜਨ ਮਨ ਅਮਿਤ ਨਾਮ ਕਿਏ ਪਾਵਨ।।।
ਨਿਸਿਚਰ ਨਿਕਰ ਦਲੇ ਰਘੁਨਂਦਨ। ਨਾਮੁ ਸਕਲ ਕਲਿ ਕਲੁਸ਼ ਨਿਕਂਦਨ।।

चौपाई
ଧନ୍ଯ କୀସ ଜୋ ନିଜ ପ୍ରଭୁ କାଜା| ଜହତହନାଚଇ ପରିହରି ଲାଜା||
ନାଚି କୂଦି କରି ଲୋଗ ରିଝାଈ| ପତି ହିତ କରଇ ଧର୍ମ ନିପୁନାଈ||
ଅଂଗଦ ସ୍ବାମିଭକ୍ତ ତବ ଜାତୀ| ପ୍ରଭୁ ଗୁନ କସ ନ କହସି ଏହି ଭାୀ||
ମୈଂ ଗୁନ ଗାହକ ପରମ ସୁଜାନା| ତବ କଟୁ ରଟନି କରଉନହିଂ କାନା||
କହ କପି ତବ ଗୁନ ଗାହକତାଈ| ସତ୍ଯ ପବନସୁତ ମୋହି ସୁନାଈ||
ବନ ବିଧଂସି ସୁତ ବଧି ପୁର ଜାରା| ତଦପି ନ ତେହିଂ କଛୁ କୃତ ଅପକାରା||
ସୋଇ ବିଚାରି ତବ ପ୍ରକୃତି ସୁହାଈ| ଦସକଂଧର ମୈଂ କୀନ୍ହି ଢିଠାଈ||
ଦେଖେଉଆଇ ଜୋ କଛୁ କପି ଭାଷା| ତୁମ୍ହରେଂ ଲାଜ ନ ରୋଷ ନ ମାଖା||
ଜୌଂ ଅସି ମତି ପିତୁ ଖାଏ କୀସା| କହି ଅସ ବଚନ ହା ଦସସୀସା||