चौपाई
ਇਹਾਭਾਨੁਕੁਲ ਕਮਲ ਦਿਵਾਕਰ। ਕਪਿਨ੍ਹ ਦੇਖਾਵਤ ਨਗਰ ਮਨੋਹਰ।।
ਸੁਨੁ ਕਪੀਸ ਅਂਗਦ ਲਂਕੇਸਾ। ਪਾਵਨ ਪੁਰੀ ਰੁਚਿਰ ਯਹ ਦੇਸਾ।।
ਜਦ੍ਯਪਿ ਸਬ ਬੈਕੁਂਠ ਬਖਾਨਾ। ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਬਿਦਿਤ ਜਗੁ ਜਾਨਾ।।
ਅਵਧਪੁਰੀ ਸਮ ਪ੍ਰਿਯ ਨਹਿਂ ਸੋਊ। ਯਹ ਪ੍ਰਸਂਗ ਜਾਨਇ ਕੋਉ ਕੋਊ।।
ਜਨ੍ਮਭੂਮਿ ਮਮ ਪੁਰੀ ਸੁਹਾਵਨਿ। ਉਤ੍ਤਰ ਦਿਸਿ ਬਹ ਸਰਜੂ ਪਾਵਨਿ।।
ਜਾ ਮਜ੍ਜਨ ਤੇ ਬਿਨਹਿਂ ਪ੍ਰਯਾਸਾ। ਮਮ ਸਮੀਪ ਨਰ ਪਾਵਹਿਂ ਬਾਸਾ।।
ਅਤਿ ਪ੍ਰਿਯ ਮੋਹਿ ਇਹਾਕੇ ਬਾਸੀ। ਮਮ ਧਾਮਦਾ ਪੁਰੀ ਸੁਖ ਰਾਸੀ।।
ਹਰਸ਼ੇ ਸਬ ਕਪਿ ਸੁਨਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬਾਨੀ। ਧਨ੍ਯ ਅਵਧ ਜੋ ਰਾਮ ਬਖਾਨੀ।।

चौपाई
ਮਸਕ ਸਮਾਨ ਰੂਪ ਕਪਿ ਧਰੀ। ਲਂਕਹਿ ਚਲੇਉ ਸੁਮਿਰਿ ਨਰਹਰੀ।।
ਨਾਮ ਲਂਕਿਨੀ ਏਕ ਨਿਸਿਚਰੀ। ਸੋ ਕਹ ਚਲੇਸਿ ਮੋਹਿ ਨਿਂਦਰੀ।।
ਜਾਨੇਹਿ ਨਹੀਂ ਮਰਮੁ ਸਠ ਮੋਰਾ। ਮੋਰ ਅਹਾਰ ਜਹਾਲਗਿ ਚੋਰਾ।।
ਮੁਠਿਕਾ ਏਕ ਮਹਾ ਕਪਿ ਹਨੀ। ਰੁਧਿਰ ਬਮਤ ਧਰਨੀਂ ਢਨਮਨੀ।।
ਪੁਨਿ ਸਂਭਾਰਿ ਉਠਿ ਸੋ ਲਂਕਾ। ਜੋਰਿ ਪਾਨਿ ਕਰ ਬਿਨਯ ਸਂਸਕਾ।।
ਜਬ ਰਾਵਨਹਿ ਬ੍ਰਹ੍ਮ ਬਰ ਦੀਨ੍ਹਾ। ਚਲਤ ਬਿਰਂਚਿ ਕਹਾ ਮੋਹਿ ਚੀਨ੍ਹਾ।।
ਬਿਕਲ ਹੋਸਿ ਤੈਂ ਕਪਿ ਕੇਂ ਮਾਰੇ। ਤਬ ਜਾਨੇਸੁ ਨਿਸਿਚਰ ਸਂਘਾਰੇ।।
ਤਾਤ ਮੋਰ ਅਤਿ ਪੁਨ੍ਯ ਬਹੂਤਾ। ਦੇਖੇਉਨਯਨ ਰਾਮ ਕਰ ਦੂਤਾ।।

छंद
ਨਮਾਮਿ ਭਕ੍ਤ ਵਤ੍ਸਲਂ। ਕਰਿਪਾਲੁ ਸ਼ੀਲ ਕੋਮਲਂ।।
ਭਜਾਮਿ ਤੇ ਪਦਾਂਬੁਜਂ। ਅਕਾਮਿਨਾਂ ਸ੍ਵਧਾਮਦਂ।।
ਨਿਕਾਮ ਸ਼੍ਯਾਮ ਸੁਂਦਰਂ। ਭਵਾਮ੍ਬੁਨਾਥ ਮਂਦਰਂ।।
ਪ੍ਰਫੁਲ੍ਲ ਕਂਜ ਲੋਚਨਂ। ਮਦਾਦਿ ਦੋਸ਼ ਮੋਚਨਂ।।
ਪ੍ਰਲਂਬ ਬਾਹੁ ਵਿਕ੍ਰਮਂ। ਪ੍ਰਭੋਪ੍ਰਮੇਯ ਵੈਭਵਂ।।
ਨਿਸ਼ਂਗ ਚਾਪ ਸਾਯਕਂ। ਧਰਂ ਤ੍ਰਿਲੋਕ ਨਾਯਕਂ।।
ਦਿਨੇਸ਼ ਵਂਸ਼ ਮਂਡਨਂ। ਮਹੇਸ਼ ਚਾਪ ਖਂਡਨਂ।।
ਮੁਨੀਂਦ੍ਰ ਸਂਤ ਰਂਜਨਂ। ਸੁਰਾਰਿ ਵਰਿਂਦ ਭਂਜਨਂ।।
ਮਨੋਜ ਵੈਰਿ ਵਂਦਿਤਂ। ਅਜਾਦਿ ਦੇਵ ਸੇਵਿਤਂ।।
ਵਿਸ਼ੁਦ੍ਧ ਬੋਧ ਵਿਗ੍ਰਹਂ। ਸਮਸ੍ਤ ਦੂਸ਼ਣਾਪਹਂ।।
ਨਮਾਮਿ ਇਂਦਿਰਾ ਪਤਿਂ। ਸੁਖਾਕਰਂ ਸਤਾਂ ਗਤਿਂ।।
ਭਜੇ ਸਸ਼ਕ੍ਤਿ ਸਾਨੁਜਂ। ਸ਼ਚੀ ਪਤਿਂ ਪ੍ਰਿਯਾਨੁਜਂ।।

चौपाई
ਪਰ ਅਕਾਜੁ ਲਗਿ ਤਨੁ ਪਰਿਹਰਹੀਂ। ਜਿਮਿ ਹਿਮ ਉਪਲ ਕਰਿਸ਼ੀ ਦਲਿ ਗਰਹੀਂ।।
ਬਂਦਉਖਲ ਜਸ ਸੇਸ਼ ਸਰੋਸ਼ਾ। ਸਹਸ ਬਦਨ ਬਰਨਇ ਪਰ ਦੋਸ਼ਾ।।
ਪੁਨਿ ਪ੍ਰਨਵਉਪਰਿਥੁਰਾਜ ਸਮਾਨਾ। ਪਰ ਅਘ ਸੁਨਇ ਸਹਸ ਦਸ ਕਾਨਾ।।
ਬਹੁਰਿ ਸਕ੍ਰ ਸਮ ਬਿਨਵਉਤੇਹੀ। ਸਂਤਤ ਸੁਰਾਨੀਕ ਹਿਤ ਜੇਹੀ।।
ਬਚਨ ਬਜ੍ਰ ਜੇਹਿ ਸਦਾ ਪਿਆਰਾ। ਸਹਸ ਨਯਨ ਪਰ ਦੋਸ਼ ਨਿਹਾਰਾ।।
ਬਹੁਰਿ ਬਂਦਿ ਖਲ ਗਨ ਸਤਿਭਾਏ ਜੇ ਬਿਨੁ ਕਾਜ ਦਾਹਿਨੇਹੁ ਬਾਏ।
ਪਰ ਹਿਤ ਹਾਨਿ ਲਾਭ ਜਿਨ੍ਹ ਕੇਰੇਂ। ਉਜਰੇਂ ਹਰਸ਼ ਬਿਸ਼ਾਦ ਬਸੇਰੇਂ।।
ਹਰਿ ਹਰ ਜਸ ਰਾਕੇਸ ਰਾਹੁ ਸੇ। ਪਰ ਅਕਾਜ ਭਟ ਸਹਸਬਾਹੁ ਸੇ।।
ਜੇ ਪਰ ਦੋਸ਼ ਲਖਹਿਂ ਸਹਸਾਖੀ। ਪਰ ਹਿਤ ਘਰਿਤ ਜਿਨ੍ਹ ਕੇ ਮਨ ਮਾਖੀ।।

चौपाई
ବାି ସେତୁ ଅତି ସୁଦୃଢ଼ ବନାବା| ଦେଖି କୃପାନିଧି କେ ମନ ଭାବା||
ଚଲୀ ସେନ କଛୁ ବରନି ନ ଜାଈ| ଗର୍ଜହିଂ ମର୍କଟ ଭଟ ସମୁଦାଈ||
ସେତୁବଂଧ ଢିଗ ଚଢ଼ି ରଘୁରାଈ| ଚିତବ କୃପାଲ ସିଂଧୁ ବହୁତାଈ||
ଦେଖନ କହୁପ୍ରଭୁ କରୁନା କଂଦା| ପ୍ରଗଟ ଭଏ ସବ ଜଲଚର ବୃଂଦା||
ମକର ନକ୍ର ନାନା ଝଷ ବ୍ଯାଲା| ସତ ଜୋଜନ ତନ ପରମ ବିସାଲା||
ଅଇସେଉ ଏକ ତିନ୍ହହି ଜେ ଖାହୀଂ| ଏକନ୍ହ କେଂ ଡର ତେପି ଡେରାହୀଂ||
ପ୍ରଭୁହି ବିଲୋକହିଂ ଟରହିଂ ନ ଟାରେ| ମନ ହରଷିତ ସବ ଭଏ ସୁଖାରେ||
ତିନ୍ହ କୀ ଓଟ ନ ଦେଖିଅ ବାରୀ| ମଗନ ଭଏ ହରି ରୂପ ନିହାରୀ||
ଚଲା କଟକୁ ପ୍ରଭୁ ଆଯସୁ ପାଈ| କୋ କହି ସକ କପି ଦଲ ବିପୁଲାଈ||