चौपाई
ਪ੍ਰਭੁ ਬਿਲੋਕਿ ਮੁਨਿ ਮਨ ਅਨੁਰਾਗਾ। ਤੁਰਤ ਦਿਬ੍ਯ ਸਿਂਘਾਸਨ ਮਾਗਾ।।
ਰਬਿ ਸਮ ਤੇਜ ਸੋ ਬਰਨਿ ਨ ਜਾਈ। ਬੈਠੇ ਰਾਮ ਦ੍ਵਿਜਨ੍ਹ ਸਿਰੁ ਨਾਈ।।
ਜਨਕਸੁਤਾ ਸਮੇਤ ਰਘੁਰਾਈ। ਪੇਖਿ ਪ੍ਰਹਰਸ਼ੇ ਮੁਨਿ ਸਮੁਦਾਈ।।
ਬੇਦ ਮਂਤ੍ਰ ਤਬ ਦ੍ਵਿਜਨ੍ਹ ਉਚਾਰੇ। ਨਭ ਸੁਰ ਮੁਨਿ ਜਯ ਜਯਤਿ ਪੁਕਾਰੇ।।
ਪ੍ਰਥਮ ਤਿਲਕ ਬਸਿਸ਼੍ਟ ਮੁਨਿ ਕੀਨ੍ਹਾ। ਪੁਨਿ ਸਬ ਬਿਪ੍ਰਨ੍ਹ ਆਯਸੁ ਦੀਨ੍ਹਾ।।
ਸੁਤ ਬਿਲੋਕਿ ਹਰਸ਼ੀਂ ਮਹਤਾਰੀ। ਬਾਰ ਬਾਰ ਆਰਤੀ ਉਤਾਰੀ।।
ਬਿਪ੍ਰਨ੍ਹ ਦਾਨ ਬਿਬਿਧ ਬਿਧਿ ਦੀਨ੍ਹੇ। ਜਾਚਕ ਸਕਲ ਅਜਾਚਕ ਕੀਨ੍ਹੇ।।
ਸਿਂਘਾਸਨ ਪਰ ਤ੍ਰਿਭੁਅਨ ਸਾਈ। ਦੇਖਿ ਸੁਰਨ੍ਹ ਦੁਂਦੁਭੀਂ ਬਜਾਈਂ।।

चौपाई
ਤ੍ਰਿਜਟਾ ਸਨ ਬੋਲੀ ਕਰ ਜੋਰੀ। ਮਾਤੁ ਬਿਪਤਿ ਸਂਗਿਨਿ ਤੈਂ ਮੋਰੀ।।
ਤਜੌਂ ਦੇਹ ਕਰੁ ਬੇਗਿ ਉਪਾਈ। ਦੁਸਹੁ ਬਿਰਹੁ ਅਬ ਨਹਿਂ ਸਹਿ ਜਾਈ।।
ਆਨਿ ਕਾਠ ਰਚੁ ਚਿਤਾ ਬਨਾਈ। ਮਾਤੁ ਅਨਲ ਪੁਨਿ ਦੇਹਿ ਲਗਾਈ।।
ਸਤ੍ਯ ਕਰਹਿ ਮਮ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਯਾਨੀ। ਸੁਨੈ ਕੋ ਸ਼੍ਰਵਨ ਸੂਲ ਸਮ ਬਾਨੀ।।
ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਪਦ ਗਹਿ ਸਮੁਝਾਏਸਿ। ਪ੍ਰਭੁ ਪ੍ਰਤਾਪ ਬਲ ਸੁਜਸੁ ਸੁਨਾਏਸਿ।।
ਨਿਸਿ ਨ ਅਨਲ ਮਿਲ ਸੁਨੁ ਸੁਕੁਮਾਰੀ। ਅਸ ਕਹਿ ਸੋ ਨਿਜ ਭਵਨ ਸਿਧਾਰੀ।।
ਕਹ ਸੀਤਾ ਬਿਧਿ ਭਾ ਪ੍ਰਤਿਕੂਲਾ। ਮਿਲਹਿ ਨ ਪਾਵਕ ਮਿਟਿਹਿ ਨ ਸੂਲਾ।।
ਦੇਖਿਅਤ ਪ੍ਰਗਟ ਗਗਨ ਅਂਗਾਰਾ। ਅਵਨਿ ਨ ਆਵਤ ਏਕਉ ਤਾਰਾ।।
ਪਾਵਕਮਯ ਸਸਿ ਸ੍ਤ੍ਰਵਤ ਨ ਆਗੀ। ਮਾਨਹੁਮੋਹਿ ਜਾਨਿ ਹਤਭਾਗੀ।।

चौपाई
ਏਵਮਸ੍ਤੁ ਕਰਿ ਰਮਾਨਿਵਾਸਾ। ਹਰਸ਼ਿ ਚਲੇ ਕੁਭਂਜ ਰਿਸ਼ਿ ਪਾਸਾ।।
ਬਹੁਤ ਦਿਵਸ ਗੁਰ ਦਰਸਨ ਪਾਏ ਭਏ ਮੋਹਿ ਏਹਿਂ ਆਸ਼੍ਰਮ ਆਏ।
ਅਬ ਪ੍ਰਭੁ ਸਂਗ ਜਾਉਗੁਰ ਪਾਹੀਂ। ਤੁਮ੍ਹ ਕਹਨਾਥ ਨਿਹੋਰਾ ਨਾਹੀਂ।।
ਦੇਖਿ ਕਰਿਪਾਨਿਧਿ ਮੁਨਿ ਚਤੁਰਾਈ। ਲਿਏ ਸਂਗ ਬਿਹਸੈ ਦ੍ਵੌ ਭਾਈ।।
ਪਂਥ ਕਹਤ ਨਿਜ ਭਗਤਿ ਅਨੂਪਾ। ਮੁਨਿ ਆਸ਼੍ਰਮ ਪਹੁੇ ਸੁਰਭੂਪਾ।।
ਤੁਰਤ ਸੁਤੀਛਨ ਗੁਰ ਪਹਿਂ ਗਯਊ। ਕਰਿ ਦਂਡਵਤ ਕਹਤ ਅਸ ਭਯਊ।।
ਨਾਥ ਕੌਸਲਾਧੀਸ ਕੁਮਾਰਾ। ਆਏ ਮਿਲਨ ਜਗਤ ਆਧਾਰਾ।।
ਰਾਮ ਅਨੁਜ ਸਮੇਤ ਬੈਦੇਹੀ। ਨਿਸਿ ਦਿਨੁ ਦੇਵ ਜਪਤ ਹਹੁ ਜੇਹੀ।।
ਸੁਨਤ ਅਗਸ੍ਤਿ ਤੁਰਤ ਉਠਿ ਧਾਏ। ਹਰਿ ਬਿਲੋਕਿ ਲੋਚਨ ਜਲ ਛਾਏ।।

चौपाई
ਜੇ ਜਨਮੇ ਕਲਿਕਾਲ ਕਰਾਲਾ। ਕਰਤਬ ਬਾਯਸ ਬੇਸ਼ ਮਰਾਲਾ।।
ਚਲਤ ਕੁਪਂਥ ਬੇਦ ਮਗ ਛਾ਼ੇ। ਕਪਟ ਕਲੇਵਰ ਕਲਿ ਮਲ ਭਾ਼ੇਂ।।
ਬਂਚਕ ਭਗਤ ਕਹਾਇ ਰਾਮ ਕੇ। ਕਿਂਕਰ ਕਂਚਨ ਕੋਹ ਕਾਮ ਕੇ।।
ਤਿਨ੍ਹ ਮਹਪ੍ਰਥਮ ਰੇਖ ਜਗ ਮੋਰੀ। ਧੀਂਗ ਧਰਮਧ੍ਵਜ ਧਂਧਕ ਧੋਰੀ।।
ਜੌਂ ਅਪਨੇ ਅਵਗੁਨ ਸਬ ਕਹਊ ਬਾਢ਼ਇ ਕਥਾ ਪਾਰ ਨਹਿਂ ਲਹਊ।
ਤਾਤੇ ਮੈਂ ਅਤਿ ਅਲਪ ਬਖਾਨੇ। ਥੋਰੇ ਮਹੁਜਾਨਿਹਹਿਂ ਸਯਾਨੇ।।
ਸਮੁਝਿ ਬਿਬਿਧਿ ਬਿਧਿ ਬਿਨਤੀ ਮੋਰੀ। ਕੋਉ ਨ ਕਥਾ ਸੁਨਿ ਦੇਇਹਿ ਖੋਰੀ।।
ਏਤੇਹੁ ਪਰ ਕਰਿਹਹਿਂ ਜੇ ਅਸਂਕਾ। ਮੋਹਿ ਤੇ ਅਧਿਕ ਤੇ ਜਡ਼ ਮਤਿ ਰਂਕਾ।।
ਕਬਿ ਨ ਹੋਉਨਹਿਂ ਚਤੁਰ ਕਹਾਵਉ ਮਤਿ ਅਨੁਰੂਪ ਰਾਮ ਗੁਨ ਗਾਵਉ।

चौपाई
ପୂରବ ଦିସି ଗିରିଗୁହା ନିବାସୀ| ପରମ ପ୍ରତାପ ତେଜ ବଲ ରାସୀ||
ମତ୍ତ ନାଗ ତମ କୁଂଭ ବିଦାରୀ| ସସି କେସରୀ ଗଗନ ବନ ଚାରୀ||
ବିଥୁରେ ନଭ ମୁକୁତାହଲ ତାରା| ନିସି ସୁଂଦରୀ କେର ସିଂଗାରା||
କହ ପ୍ରଭୁ ସସି ମହୁମେଚକତାଈ| କହହୁ କାହ ନିଜ ନିଜ ମତି ଭାଈ||
କହ ସୁଗ଼ୀବ ସୁନହୁ ରଘୁରାଈ| ସସି ମହୁପ୍ରଗଟ ଭୂମି କୈ ଝା||
ମାରେଉ ରାହୁ ସସିହି କହ କୋଈ| ଉର ମହପରୀ ସ୍ଯାମତା ସୋଈ||
କୋଉ କହ ଜବ ବିଧି ରତି ମୁଖ କୀନ୍ହା| ସାର ଭାଗ ସସି କର ହରି ଲୀନ୍ହା||
ଛିଦ୍ର ସୋ ପ୍ରଗଟ ଇଂଦୁ ଉର ମାହୀଂ| ତେହି ମଗ ଦେଖିଅ ନଭ ପରିଛାହୀଂ||
ପ୍ରଭୁ କହ ଗରଲ ବଂଧୁ ସସି କେରା| ଅତି ପ୍ରିଯ ନିଜ ଉର ଦୀନ୍ହ ବସେରା||