छंद
ਜਯ ਰਾਮ ਰਮਾਰਮਨਂ ਸਮਨਂ। ਭਵ ਤਾਪ ਭਯਾਕੁਲ ਪਾਹਿ ਜਨਂ।।
ਅਵਧੇਸ ਸੁਰੇਸ ਰਮੇਸ ਬਿਭੋ। ਸਰਨਾਗਤ ਮਾਗਤ ਪਾਹਿ ਪ੍ਰਭੋ।।1।।
ਦਸਸੀਸ ਬਿਨਾਸਨ ਬੀਸ ਭੁਜਾ। ਕਰਿਤ ਦੂਰਿ ਮਹਾ ਮਹਿ ਭੂਰਿ ਰੁਜਾ।।
ਰਜਨੀਚਰ ਬਰਿਂਦ ਪਤਂਗ ਰਹੇ। ਸਰ ਪਾਵਕ ਤੇਜ ਪ੍ਰਚਂਡ ਦਹੇ।।2।।
ਮਹਿ ਮਂਡਲ ਮਂਡਨ ਚਾਰੁਤਰਂ। ਧਰਿਤ ਸਾਯਕ ਚਾਪ ਨਿਸ਼ਂਗ ਬਰਂ।।
ਮਦ ਮੋਹ ਮਹਾ ਮਮਤਾ ਰਜਨੀ। ਤਮ ਪੁਂਜ ਦਿਵਾਕਰ ਤੇਜ ਅਨੀ।।3।।
ਮਨਜਾਤ ਕਿਰਾਤ ਨਿਪਾਤ ਕਿਏ। ਮਰਿਗ ਲੋਗ ਕੁਭੋਗ ਸਰੇਨ ਹਿਏ।।
ਹਤਿ ਨਾਥ ਅਨਾਥਨਿ ਪਾਹਿ ਹਰੇ। ਬਿਸ਼ਯਾ ਬਨ ਪਾਵ ਭੂਲਿ ਪਰੇ।।4।।
ਬਹੁ ਰੋਗ ਬਿਯੋਗਨ੍ਹਿ ਲੋਗ ਹਏ। ਭਵਦਂਘ੍ਰਿ ਨਿਰਾਦਰ ਕੇ ਫਲ ਏ।।

चौपाई
ਹਰਿਜਨ ਜਾਨਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਅਤਿ ਗਾਢ਼ੀ। ਸਜਲ ਨਯਨ ਪੁਲਕਾਵਲਿ ਬਾਢ਼ੀ।।
ਬੂਡ਼ਤ ਬਿਰਹ ਜਲਧਿ ਹਨੁਮਾਨਾ। ਭਯਉ ਤਾਤ ਮੋਂ ਕਹੁਜਲਜਾਨਾ।।
ਅਬ ਕਹੁ ਕੁਸਲ ਜਾਉਬਲਿਹਾਰੀ। ਅਨੁਜ ਸਹਿਤ ਸੁਖ ਭਵਨ ਖਰਾਰੀ।।
ਕੋਮਲਚਿਤ ਕਰਿਪਾਲ ਰਘੁਰਾਈ। ਕਪਿ ਕੇਹਿ ਹੇਤੁ ਧਰੀ ਨਿਠੁਰਾਈ।।
ਸਹਜ ਬਾਨਿ ਸੇਵਕ ਸੁਖ ਦਾਯਕ। ਕਬਹੁ ਸੁਰਤਿ ਕਰਤ ਰਘੁਨਾਯਕ।।
ਕਬਹੁਨਯਨ ਮਮ ਸੀਤਲ ਤਾਤਾ। ਹੋਇਹਹਿ ਨਿਰਖਿ ਸ੍ਯਾਮ ਮਰਿਦੁ ਗਾਤਾ।।
ਬਚਨੁ ਨ ਆਵ ਨਯਨ ਭਰੇ ਬਾਰੀ। ਅਹਹ ਨਾਥ ਹੌਂ ਨਿਪਟ ਬਿਸਾਰੀ।।
ਦੇਖਿ ਪਰਮ ਬਿਰਹਾਕੁਲ ਸੀਤਾ। ਬੋਲਾ ਕਪਿ ਮਰਿਦੁ ਬਚਨ ਬਿਨੀਤਾ।।
ਮਾਤੁ ਕੁਸਲ ਪ੍ਰਭੁ ਅਨੁਜ ਸਮੇਤਾ। ਤਵ ਦੁਖ ਦੁਖੀ ਸੁਕਰਿਪਾ ਨਿਕੇਤਾ।।

चौपाई
ਜਬ ਤੇ ਰਾਮ ਕੀਨ੍ਹ ਤਹਬਾਸਾ। ਸੁਖੀ ਭਏ ਮੁਨਿ ਬੀਤੀ ਤ੍ਰਾਸਾ।।
ਗਿਰਿ ਬਨ ਨਦੀਂ ਤਾਲ ਛਬਿ ਛਾਏ। ਦਿਨ ਦਿਨ ਪ੍ਰਤਿ ਅਤਿ ਹੌਹਿਂ ਸੁਹਾਏ।।
ਖਗ ਮਰਿਗ ਬਰਿਂਦ ਅਨਂਦਿਤ ਰਹਹੀਂ। ਮਧੁਪ ਮਧੁਰ ਗਂਜਤ ਛਬਿ ਲਹਹੀਂ।।
ਸੋ ਬਨ ਬਰਨਿ ਨ ਸਕ ਅਹਿਰਾਜਾ। ਜਹਾਪ੍ਰਗਟ ਰਘੁਬੀਰ ਬਿਰਾਜਾ।।
ਏਕ ਬਾਰ ਪ੍ਰਭੁ ਸੁਖ ਆਸੀਨਾ। ਲਛਿਮਨ ਬਚਨ ਕਹੇ ਛਲਹੀਨਾ।।
ਸੁਰ ਨਰ ਮੁਨਿ ਸਚਰਾਚਰ ਸਾਈਂ। ਮੈਂ ਪੂਛਉਨਿਜ ਪ੍ਰਭੁ ਕੀ ਨਾਈ।।
ਮੋਹਿ ਸਮੁਝਾਇ ਕਹਹੁ ਸੋਇ ਦੇਵਾ। ਸਬ ਤਜਿ ਕਰੌਂ ਚਰਨ ਰਜ ਸੇਵਾ।।
ਕਹਹੁ ਗ੍ਯਾਨ ਬਿਰਾਗ ਅਰੁ ਮਾਯਾ। ਕਹਹੁ ਸੋ ਭਗਤਿ ਕਰਹੁ ਜੇਹਿਂ ਦਾਯਾ।।

चौपाई
ਏਹਿ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬਲ ਮਨਹਿ ਦੇਖਾਈ। ਕਰਿਹਉਰਘੁਪਤਿ ਕਥਾ ਸੁਹਾਈ।।
ਬ੍ਯਾਸ ਆਦਿ ਕਬਿ ਪੁਂਗਵ ਨਾਨਾ। ਜਿਨ੍ਹ ਸਾਦਰ ਹਰਿ ਸੁਜਸ ਬਖਾਨਾ।।
ਚਰਨ ਕਮਲ ਬਂਦਉਤਿਨ੍ਹ ਕੇਰੇ। ਪੁਰਵਹੁਸਕਲ ਮਨੋਰਥ ਮੇਰੇ।।
ਕਲਿ ਕੇ ਕਬਿਨ੍ਹ ਕਰਉਪਰਨਾਮਾ। ਜਿਨ੍ਹ ਬਰਨੇ ਰਘੁਪਤਿ ਗੁਨ ਗ੍ਰਾਮਾ।।
ਜੇ ਪ੍ਰਾਕਰਿਤ ਕਬਿ ਪਰਮ ਸਯਾਨੇ। ਭਾਸ਼ਾਜਿਨ੍ਹ ਹਰਿ ਚਰਿਤ ਬਖਾਨੇ।।
ਭਏ ਜੇ ਅਹਹਿਂ ਜੇ ਹੋਇਹਹਿਂ ਆਗੇਂ। ਪ੍ਰਨਵਉਸਬਹਿਂ ਕਪਟ ਸਬ ਤ੍ਯਾਗੇਂ।।
ਹੋਹੁ ਪ੍ਰਸਨ੍ਨ ਦੇਹੁ ਬਰਦਾਨੂ। ਸਾਧੁ ਸਮਾਜ ਭਨਿਤਿ ਸਨਮਾਨੂ।।
ਜੋ ਪ੍ਰਬਂਧ ਬੁਧ ਨਹਿਂ ਆਦਰਹੀਂ। ਸੋ ਸ਼੍ਰਮ ਬਾਦਿ ਬਾਲ ਕਬਿ ਕਰਹੀਂ।।
ਕੀਰਤਿ ਭਨਿਤਿ ਭੂਤਿ ਭਲਿ ਸੋਈ। ਸੁਰਸਰਿ ਸਮ ਸਬ ਕਹਹਿਤ ਹੋਈ।।

चौपाई
କଂପ ନ ଭୂମି ନ ମରୁତ ବିସେଷା| ଅସ୍ତ୍ର ସସ୍ତ୍ର କଛୁ ନଯନ ନ ଦେଖା||
ସୋଚହିଂ ସବ ନିଜ ହୃଦଯ ମଝାରୀ| ଅସଗୁନ ଭଯଉ ଭଯଂକର ଭାରୀ||
ଦସମୁଖ ଦେଖି ସଭା ଭଯ ପାଈ| ବିହସି ବଚନ କହ ଜୁଗୁତି ବନାଈ||
ସିରଉ ଗିରେ ସଂତତ ସୁଭ ଜାହୀ| ମୁକୁଟ ପରେ କସ ଅସଗୁନ ତାହୀ||
ସଯନ କରହୁ ନିଜ ନିଜ ଗୃହ ଜାଈ| ଗବନେ ଭବନ ସକଲ ସିର ନାଈ||
ମଂଦୋଦରୀ ସୋଚ ଉର ବସେଊ| ଜବ ତେ ଶ୍ରବନପୂର ମହି ଖସେଊ||
ସଜଲ ନଯନ କହ ଜୁଗ କର ଜୋରୀ| ସୁନହୁ ପ୍ରାନପତି ବିନତୀ ମୋରୀ||
କଂତ ରାମ ବିରୋଧ ପରିହରହୂ| ଜାନି ମନୁଜ ଜନି ହଠ ମନ ଧରହୂ||